Podatki | Prasówka | 31.08-06.09.2023
Dziennik Gazeta Prawna
1. Dotacja przeznaczona na wynagrodzenie usługodawcy jest opodatkowana VAT
Robert P. Stępień | 31 sierpnia 2023, 07:09
Dopłaty wpływające bezpośrednio na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu VAT. Jeśli dotacja przeznaczona na pokrycie kosztów realizacji projektu obejmuje wynagrodzenie za świadczone usługi, wpływa bezpośrednio na ich cenę – orzekł NSA.
Podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą był w latach 2014–2020 beneficjentem trzech projektów finansowanych z dotacji w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Projekty miały na celu m.in. aktywizację zawodową osób zagrożonych wykluczeniem i wsparcie młodych ludzi na lokalnym rynku pracy. W ramach projektów podatnik świadczył usługi: rekrutacji, poradnictwa psychologicznego indywidualnego i grupowego oraz coachingu.
W ramach dotacji zostało sfinansowane wynagrodzenie podatnika za świadczenie tych usług. Otrzymane środki służyły w całości pokryciu wydatków związanych z realizacją projektów. Od uczestników nie były pobierane żadne opłaty. Zgodnie z umową pochodzące z dotacji wynagrodzenie podatnika było dokumentowane notami księgowymi.
Podatnik jest zarejestrowany jako czynny VAT-owiec i miał wątpliwości, jak rozliczyć wynagrodzenie otrzymane w ramach unijnej dotacji na gruncie ustawy o VAT. W sierpniu 2017 r. wystąpił więc do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację indywidualną, zadając mu dwa pytania:
1. Czy otrzymywanie dotacji tytułem wynagrodzenia za osobistą realizację zadań stanowi zapłatę za zrealizowane czynności (kształtującą podstawę opodatkowania czynności wykonanych przez wnioskodawcę w ramach projektów) i w konsekwencji podlega opodatkowaniu na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?
2. Czy w związku z wykonywaniem zadań oraz otrzymywaniem dotacji tytułem wynagrodzenia wnioskodawca jest obowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dokonane czynności oraz do wykazywania tych działań w deklaracjach składanych na potrzeby rozliczenia VAT?
Zdaniem wnioskodawcy dotacja nie stanowi zapłaty i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT. On sam zaś nie musi wystawiać faktur dokumentujących dokonane czynności oraz wykazywać tych działań w deklaracjach.
Organ: dotacja wpływa na cenę usługi
Wydający interpretację indywidualną dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ rozpoczął od zdefiniowania pojęcia dotacji bezpośrednio związanej z ceną. Wskazał, że jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), to podlega opodatkowaniu VAT. Przyjął też, że z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w analizowanym przypadku.
Zdaniem organu otrzymana dotacja pokrywa wartość świadczonych przez wnioskodawcę usług. Gdyby wnioskodawca nie otrzymał dotacji, to nie świadczyłby usług dla uczestników projektów. Uczestnicy nie zostaliby objęci wsparciem. Dotacja przeznaczona na wynagrodzenie za świadczone usługi ma więc, według dyrektora KIS, bezpośredni wpływ na cenę tych usług i zwiększa podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570). Tym samym będzie co do zasady podlegać opodatkowaniu VAT.
Zdaniem organu otrzymanie dotacji należy wykazać odpowiednim dowodem, który te czynności odzwierciedla. Nie ma przeszkód, żeby je rozliczyć na podstawie dokumentu (np. noty księgowej) zawierającego wszystkie dane, które w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. zawierała faktura wewnętrzna. Wobec tego wnioskodawca powinien udokumentować otrzymane kwoty dofinansowania w ten sposób, a dokumenty te powinny być jednocześnie zaewidencjonowane w rejestrach VAT oraz uwzględnione w deklaracji VAT-7.
WSA: nie, to dotacja kosztowa
Podatnik wniósł na tę interpretację skargę do WSA w Krakowie, a ten, wyrokiem z 24 kwietnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Kr 221/18), ją uchylił. Zdaniem sądu dotacje otrzymane tytułem wynagrodzenia za osobiście wykonane zadania doradcze i szkoleniowe stanowią wyłącznie formę dofinansowania zadań określonych we wnioskach o dofinansowanie projektów. Nie mają charakteru dopłaty (lub innej podobnej formy płatności) do ceny realizowanych usług czy też rekompensaty z powodu jej obniżenia.
Jeśli dotacje zostały przeznaczone na wydatki niezbędne do wykonania projektów, to nie są związane bezpośrednio z realizowanymi usługami szkoleniowymi. Nie ma więc uzasadnienia stanowisko organu, że dotacje te zwiększyły obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
To, że uczestnicy projektów nie ponoszą kosztów procesu rekrutacji, poradnictwa psychologicznego grupowego i indywidualnego oraz coachingu, nie ma większego wpływu na ocenę, czy dotacje stanowią obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, czy też nie. Istotne jest to, czy mają one bezpośredni wpływ na cenę usługi.
Skoro dotacje pokrywają koszty realizacji projektu, to stanowią zwrot kosztów poniesionych w związku z zarządzaniem projektami i ich realizacją. W związku z tym nie spełniają przesłanki określonej w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie wpływają bezpośrednio na cenę świadczonych usług. W konsekwencji sąd I instancji przyjął, że w związku z wykonywaniem zadań w ramach projektów oraz otrzymywaniem dotacji skarżący nie musi wystawiać faktur dokumentujących dokonane czynności ani wykazywać tych działań w deklaracjach składanych na potrzeby rozliczenia VAT.
NSA: fiskus ma rację
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 29 sierpnia 2023 r. (I FSK 1975/18) uchylił orzeczenie WSA w Krakowie, stając po stronie dyrektora KIS. W ocenie NSA w tej sprawie dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę usług. Gdyby wnioskodawca nie otrzymał dotacji, nie świadczyłby usług na rzecz uczestników projektów. To, na co przeznaczył dotację (tj. na sfinansowanie jakich zakupów), jest sprawą drugorzędną.
– Nie można się zgodzić z sądem I instancji, że skoro przyznane wnioskodawcy dotacje przeznaczono na wydatki niezbędne do wykonania realizowanych projektów, to mają one charakter zakupowy – przekonywał sędzia Marek Kołaczek.
Zdaniem NSA, gdyby nie otrzymane dofinansowanie, to wnioskodawca musiałby pobierać opłaty od uczestników biorących udział w szkoleniach. A to już kształtuje cenę świadczonych usług. Nie ma znaczenia, że wnioskodawca nie otrzymał wynagrodzenia od uczestników szkolenia, ale od osoby trzeciej, tj. wojewódzkiego urzędu pracy jako instytucji pośredniczącej.
W konsekwencji NSA utrzymał w mocy interpretację indywidualną dyrektora KIS z 8 grudnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.508.2017.2.JP).©℗
orzecznictwo
Podstawa prawna
Wyrok NSA z 29 sierpnia 2023 r., sygn. akt I FSK 1975/18
2.Estoński CIT bez obowiązku informowania o strategii
Mariusz Szulc | 4 września 2023, 08:22
Spółki, które opłacają ryczałt od dochodów, nie muszą sporządzać zeznania rocznego CIT-8. Nie dotyczy ich więc obowiązek publikacji informacji o realizowanej strategii podatkowej – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w kolejnej interpretacji indywidualnej.
Wcześniej zaprezentował podobne stanowisko w interpretacjach wydanych 27 kwietnia 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-1. 4010.778.2022.1.SG) oraz 17 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.266. 2022.1.AP).
W najnowszej sprawie chodziło o podmiot działający w branży samochodowej, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek (tzw. estońskim CIT) od 1 stycznia 2022 r. Spółka nie musi w związku z tym składać zeznania rocznego CIT-8, tylko deklarację o wysokości osiągniętego dochodu i należnego ryczałtu od dochodów spółek (CIT-8E) na podstawie art. 28r ust. 1 ustawy o CIT. Wybór ryczałtu oznacza również, że nie rozpoznaje przychodów, kosztów ich uzyskania, dochodu ani straty podatkowej, podobnie jak przedsiębiorcy rozliczający się na zasadach ogólnych.
Jeśli spółka wybrała opodatkowanie ryczałtem, to nie składa zeznania rocznego CIT-8 i jej indywidualne dane podatkowe nie muszą być publikowane. Nawet jeśli wysokość przychodów przekroczy równowartość 50 mln euro
Jednocześnie już w pierwszym roku opodatkowania estońskim CIT przychody spółki rozpoznawane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości przekroczyły równowartość 50 mln euro. Spółka spodziewała się, że tak samo będzie w latach następnych. Mimo to stwierdzała we wniosku o interpretację indywidualną, że nie dotyczy jej obowiązek informowania o realizowanej strategii podatkowej, o którym mowa w art. 27c ustawy o CIT. Przypomnijmy, że od początku 2021 r. dotyczy on podatkowych grup kapitałowych, spółek nieruchomościowych (nawet wchodzących w skład PGK) oraz innych podatników, u których wartość przychodu przekroczyła równowartość 50 mln euro. Wynika to z art. 27b ust. 2 oraz art. 27c ust. 1 ustawy o CIT.
Te przepisy wiążą się z treścią innej regulacji – art. 27b ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z nim minister finansów podaje do publicznej wiadomości indywidualne dane podatników zawarte w zeznaniu CIT-8. W związku z tym, jak przekonywała spółka we wniosku o interpretację, tylko firmy składające CIT-8 muszą informować fiskusa o realizowanej strategii podatkowej. Jeśli zaś spółka wybrała opodatkowanie ryczałtem, to nie składa zeznania rocznego CIT-8 i jej indywidualne dane podatkowe nie muszą być publikowane. To potwierdza, że w opisanej sytuacji nie ma obowiązku publikowania informacji o realizowanej strategii podatkowej. Nawet jeśli wysokość przychodów przekroczy równowartość 50 mln euro – przekonywała spółka. Na poparcie swojego stanowiska odwołała się do wspomnianych wcześniej, korzystnych interpretacji indywidualnych.
Dyrektor KIS potwierdził taką wykładnię także i tym razem. Przyznał, że skoro spółki opodatkowane estońskim CIT nie muszą składać zeznania CIT-8, to minister finansów nie może publikować ich indywidualnych danych podatkowych na podstawie art. 27b ust. 2 ustawy o CIT, nawet wtedy, gdy ich przychody przekroczą równowartość 50 mln euro. Spółki nie dotyczy więc istniejący od 2021 r. obowiązek sprawozdawczy. ©℗
Podstawa prawna
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 sierpnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.263. 2023.1.AS
3. Zbycie przedmiotów w grach komputerowych z VAT
Mariusz Szulc | 5 września 2023, 07:41
Przedsiębiorca, który sprzedaje tzw. skórki wykorzystywane w grach komputerowych, świadczy usługi elektroniczne na rzecz nabywcy. Wynagrodzenie z tego tytułu musi więc być powiększane o 23-proc. stawkę VAT – wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Przedstawiciel fiskusa przypomniał również, że w niektórych sytuacjach podatek musiałby np. być zapłacony za granicą, bo prawidłowe rozliczenie VAT zależy od tego, czy nabywcy usługi elektronicznej będą mieli status konsumenta, czy też przedsiębiorcy. A także od tego, w jakim kraju posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Gra i zarabia…
Pytanie zadał podatnik planujący założyć firmę, w ramach której zająłby się wymianą tzw. skórek w jednej z internetowych gier online. W tym przypadku chodziło o elementy broni, które zmieniają jej wygląd w grze.
Skórki mają różną wartość – od kilku groszy po nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych. Do ich wymiany dochodziłoby na jednej ze stron internetowych, która w zamian przekazywałaby podatnikowi wirtualne środki. Dzięki nim mógłby on zdobywać kolejne skórki. Potem ponownie by je wymieniał i powiększał wartość swojego wirtualnego konta. Wszystkie podobne transakcje odbywałyby się wyłącznie w świecie wirtualnym. Ostatecznie mężczyzna sprzedawałby skórki innym graczom, którzy płaciliby mu rzeczywistymi pieniędzmi na jego konto bankowe.
We wniosku o interpretację indywidualną podatnik przekonywał, że nie będzie dokonywał dostawy towaru ani świadczenia usług, które byłyby opodatkowane VAT. W szczególności nie świadczyłby w ten sposób usług elektronicznych, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przepisu wynika, że chodzi o usługi świadczone za pomocą internetu lub sieci elektronicznej. Ich świadczenie jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka.
Podatnik uważał, że nie spełnia tej definicji. Zwrócił uwagę, że pozyskanie skórek wymaga podejmowania przez niego wielu czynności, które przekładają się na ich większą wartość. Nie będą to więc usługi świadczone w sposób zautomatyzowany, przy minimalnym udziale człowieka – argumentował.
…ale musi zapłacić podatek
Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wyjaśnił, że sprzedaż skórek do wykorzystania w grze online powinna być uznana za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Są dwa odrębne podmioty, tj. usługodawca i usługobiorca, między którymi istnieje wzajemny stosunek prawny. Usługa będzie też odpłatna, skoro w zamian za wynagrodzenie płacone przez gracza przedsiębiorca przekaże mu skórki do wykorzystania w grze.
Zdaniem dyrektora KIS będą to usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT. Wbrew stanowisku mężczyzny proces sprzedaży skórek ma charakter zautomatyzowany i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich przekazanie nie byłoby możliwe bez technologii informacyjnej. To zaś oznacza, że mężczyzna będzie musiał płacić VAT od wynagrodzenia otrzymywanego za usługę. ©℗
Podstawa prawna
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 18 sierpnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.272.2023.1.JO
https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9289972,zbycie-przedmiotow-w-grach-komputerowych-z-vat.html
4. Które transakcje będą mogły być dokumentowane poza KSeF?
Agnieszka Pokojska | wczoraj, 07:48
W ustrukturyzowanej formie nie trzeba będzie wystawiać biletów, które spełniają funkcję faktury – wynika z opublikowanego projektu rozporządzenia. Chodzi m.in. o bilety za przejazd po płatnych autostradach, a także bilety kolejowe, na samolot i statek.
Projekt jest związany z nowelizacją z 16 czerwca 2023 r. ustawy o VAT oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1598), która wprowadzi obowiązek wystawiania i odbierania faktur poprzez Krajowy System e-Faktur. Przypomnijmy, że od lipca 2024 r. będzie on obejmował czynnych podatników VAT, a od 1 stycznia 2025 r. podatników zwolnionych z VAT podmiotowo (ze względu na wielkość sprzedaży do 200 tys. zł) lub przedmiotowo (ze względu na rodzaj wykonywanych czynności).
Zgodnie z nowelizacją ustrukturyzowane dokumenty będą stosowane tylko między firmami. Nie będzie natomiast możliwości wydawania ich konsumentom – takie faktury mają być wystawiane tylko poza KSeF. Dodatkowo minister finansów został upoważniony, zgodnie z delegacją ustawową, do określenia, w drodze rozporządzenia, innych przypadków, w których podatnicy nie są zobowiązani do wypełnienia tego obowiązku.
Zgodnie z opublikowanym projektem przepisów obowiązek stosowania faktur ustrukturyzowanych nie będzie dotyczył usług:
– przejazdu autostradą płatną – udokumentowanych fakturami w formie biletu jednorazowego wystawionymi przez podatników VAT uprawnionych do świadczenia tych usług,
– przewozu osób na dowolną odległość: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami oraz śmigłowcami – udokumentowanych fakturami w formie biletu jednorazowego wystawionymi przez podatników VAT uprawnionych do świadczenia tych usług,
– w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, za które są pobierane opłaty trasowe, z wyjątkiem usług objętych 0-proc. stawką VAT – udokumentowanych fakturami wystawianymi za okresy miesięczne przez Centralne Biuro Opłat Trasowych (CRCO) Europejskiej Organizacji ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (EUROCONTROL) w imieniu Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej.
Rozporządzenie wejdzie w życie 1 lipca 2024 r. ©℗
Podstawa prawna
Etap legislacyjny
Projekt rozporządzenia w sprawie przypadków odpowiednio udokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, w których podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych – w konsultacjach
5. Dobrowolna spłata spadkobiercy jest kosztem
Robert P. Stępień | wczoraj, 07:56
Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości można zaliczyć spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców. I to zarówno te wynikające z postanowienia sądowego, jak i z umownego działu spadku. Istotne jest tylko ich realne poniesienie i udokumentowanie – orzekł NSA.
Pominięcie jednego ze spadkobierców w postanowieniu o dziale spadku może przysporzyć problemów z fiskusem. Przekonał się o tym jeden z podatników, choć ostatecznie zakończyło się to dla niego pomyślnie.
W 2016 r. sąd rejonowy stwierdził, że spadek został nabyty w odpowiednich udziałach przez podatnika i jego siostrę oraz przez trzech innych spadkobierców. Podatnik i jego siostra byli zgodni, jednak pozostawali w sporze z innymi spadkobiercami co do wartości odziedziczonej nieruchomości. W związku z tym podatnik wystąpił z wnioskiem o dział spadku.
Czy spłata to koszt nabycia nieruchomości
W postępowaniu działowym siostra była reprezentowana przez podatnika. Z treści udzielonego mu pełnomocnictwa nie wynikały zrzeczenie się spadku przez siostrę ani zgoda na jego przejęcie przez podatnika. Sąd rejonowy postanowieniem z 2017 r. przyznał podatnikowi prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku, z obowiązkiem spłaty na rzecz trzech z czterech pozostałych spadkobierców. Nie orzekł jednak o obowiązku spłaty rzecz na siostry. Popełnił w tym względzie błąd, naruszając prawo siostry do nabytego spadku.
Podatnik dokonał spłat na rzecz trzech spadkobierców objętych postanowieniem działowym. Dodatkowo dobrowolnie przelał na rzecz swojej siostry (pominiętej w postanowieniu działowym) kwotę odpowiadającą jej udziałowi spadkowemu. W tytule przelewu wskazał: dla siostry X, spłata spadku po mojej matce Y. W 2018 r. podatnik sprzedał odziedziczoną nieruchomość. Następnie zwrócił się do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację, zadając mu pytanie:
„Czy w skład kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości wchodzą wydatki wynikające z postanowienia o dziale spadku, obejmujące kwoty wypłacone tytułem spłat dla trzech spadkobierców oraz wypłacona siostrze kwota tytułem należnego jej spadku?”.
Zdaniem podatnika należało odpowiedzieć twierdząco. Według niego kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości są kwoty należnych spłat dla poszczególnych spadkobierców: zarówno wymienionych w postanowieniu działowym z 2017 r., jak i tych wskazanych w postanowieniu z 2016 r. o stwierdzeniu nabycia spadku.
Liczy się i postanowienie, i umowa
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.
W ocenie organu orzeczone przez sąd w postanowieniu działowym spłaty na rzecz trzech spadkobierców stanowią koszt nabycia prawa do nieruchomości. Wobec tego wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia od przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości kwoty spłat dokonanych na rzecz spadkobierców wskazanych w postanowieniu działowym.
Jednocześnie organ stwierdził, że ze względu na to, iż sąd w postanowieniu działowym nie rozstrzygnął o obowiązku spłaty wobec siostry, to postanowienie stanowiło o przeniesieniu na podatnika udziału w nieruchomości należącego wcześniej do siostry. Jednak nie odnosiło się do odpłatności na rzecz siostry w zamian za przeniesienie tego udziału.
Zdaniem dyrektora KIS przekazanej siostrze kwoty nie można utożsamiać z odpłatnym działem spadku. W konsekwencji ta kwota nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu. Podatnik, ustalając dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości, nie może uwzględnić tej kwoty.
Podatnik wniósł skargę od tej interpretacji do WSA w Poznaniu. Ten wyrokiem z 24 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Po 34/20) przyznał rację podatnikowi i uchylił zaskarżoną interpretację.
Zdaniem sądu organ interpretacyjny popełnił błąd w ustaleniach faktycznych. Bezsporne jest, że podatnik zapłacił siostrze uzgodnioną wcześniej kwotę w związku z nabyciem całej nieruchomości, co jednoznacznie wynika z opisu tytułu przelewu bankowego. Za błędne należy uznać twierdzenie organu, że nabycie tego udziału w nieruchomości przez podatnika nastąpiło nieodpłatnie, czemu przeczy fakt przekazania siostrze przez podatnika umówionej kwoty oraz jej tytuł.
Według sądu nie ma podstaw do uznania, że kwota ta została przekazana z „innego tytułu” i nie ma związku z działem spadku. Nie można różnicować sytuacji siostry podatnika i pozostałych współspadkobierców w zakresie prawnopodatkowej oceny dokonanych spłat.
W ocenie sądu I instancji rozliczenie między spadkobiercami nie musi nastąpić w sądowym postępowaniu działowym. Istnieje prawna możliwość rozliczenia się między spadkobiercami poza sądem, na zasadzie złożenia przez spadkobierców w tej kwestii zgodnych oświadczeń woli. Podatnik od początku działał z intencją i zamiarem rozliczenia się ze wszystkimi współspadkobiercami. Niezasadne jest zatem przyjęcie przez dyrektora KIS, że przekazanie siostrze kwoty odpowiadającej jej udziałowi w spadku nie nastąpiło w związku z rozliczeniem się z tytułu spadkobrania przez podatnika.
Wystarczy zapłacić i udokumentować
Skargę kasacyjną złożył dyrektor KIS, lecz Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 1 września 2023 r. ją oddalił. Sąd kasacyjny przychylił się do stanowiska WSA w Poznaniu, zgodnie z którym nie można różnicować skutków spłaty spadkobiercy dokonanej na podstawie postanowienia działowego sądu i spłaty dobrowolnej.
Zdaniem NSA żaden przepis podatkowy nie definiuje, czym może być udokumentowany koszt. Kosztem jest na pewno zapłata. Natomiast będzie on udokumentowany wtedy, kiedy został potwierdzony jakimś dokumentem. Takim kosztem będzie według NSA również wydatek, który poczynił podatnik na spłatę swojego zobowiązania wobec siostry, mimo że nie wynikało ono z postanowienia o dziale spadku.
– Z art. 22 ust. 6c ustawy o PIT nie wynika, że tylko spłaty na podstawie postanowienia o dziale spadku są kosztem. Koszt ma być, po pierwsze, poniesiony w celu nabycia nieruchomości, a po drugie, ma być udokumentowany – wyjaśniła sędzia Renata Kantecka. Jeśli podatnik przelał siostrze pieniądze i wykazał to potwierdzeniem przelewu, to należy uznać warunki z art. 22 ust. 6c ustawy o PIT za spełnione.©℗
orzecznictwo
Podstawa prawna
Wyrok NSA z 1 września 2023 r., sygn. akt II FSK 2494/20
https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9290853,dobrowolna-splata-spadkobiercy-jest-kosztem.html
Rzeczpospolita
1. Mieszkanie bez PCC. Ale musi być pierwsze
31 sierpnia 2023 | Prawo co dnia | Przemysław Wojtasik
Kupujący nieruchomość na rynku wtórnym nie zapłaci 2 proc. podatku. Pod warunkiem że nie ma jeszcze własnego kąta. Wyjątek: pół domu w spadku.
Od 31 sierpnia nabywca swojego pierwszego mieszkania nie płaci podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Tak wynika z nowelizacji ustawy o PCC. Z ulgi skorzystają też ci, którzy zawarli wcześniej umowę przedwstępną, a teraz dopiero podpiszą ostateczną, przenoszącą własność nieruchomości.
Ile zaoszczędzimy? Podatek wynosi 2 proc. ceny mieszkania bądź domu (która powinna odpowiadać wartości rynkowej). Z ustawy o PCC wynika, że przy umowie sprzedaży musi go zapłacić nabywca. Jeśli więc kupi mieszkanie za 500 tys. zł, zaoszczędzi 10 tys. zł. Jeśli dom za milion, w kieszeni zostanie mu 20 tys. zł.
Ulga nie dla wszystkich
Ulga dotyczy transakcji na rynku wtórnym. Zgodnie z nowym przepisem (art. 9 pkt 17 ustawy o PCC) zwolniona z podatku jest sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, budynku mieszkalnego jednorodzinnego, a także spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dotyczącego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego. Nabywca nie zapłaci PCC, jeśli w dniu sprzedaży oraz wcześniej nie przysługiwało mu żadne z tych praw (ani udział). Mówiąc prościej, musi kupować pierwsze mieszkanie, nie może mieć innego (także na współwłasność).
∑ Przykład:
Pani Ania skończyła w lipcu studia i we wrześniu zaczyna pracę. Mieszka ciągle z rodzicami, ale ma dostać od dziadków pieniądze na własny kąt. Jest już umówiona ze znajomymi, że kupi od nich kawalerkę. Ponieważ nie ma i nie miała żadnego innego mieszkania, zakup będzie zwolniony z PCC.
∑ Przykład:
Pan Adam ma niewielkie mieszkanie, które dostał od dziadków. We wrześniu chce je sprzedać i kupić większy lokal. Nie skorzysta z nowej ulgi, przy zakupie będzie musiał zapłacić 2 proc. PCC.
Ministerstwo Finansów podkreśla (w komunikacie na swojej stronie internetowej), że zwolnienie przysługuje także wtedy, gdy nabywców nieruchomości jest więcej. Żaden z nich nie może jednak mieć (w dniu transakcji bądź wcześniej) własnego lokum.
∑ Przykład:
Państwo Kowalscy kupują w październiku dom od pana Nowaka. Część pieniędzy na transakcję jest ze sprzedaży mieszkania, które pan Kowalski miał po rodzicach. Ponieważ kupowana nieruchomość nie jest „pierwsza”, małżeństwo nie skorzysta z nowego zwolnienia z PCC.
Potwierdza to Krajowa Informacja Skarbowa. Jeśli jeden z małżonków miał już mieszkanie albo dom, zakup nowego przez małżeństwo będzie objęty PCC. Nawet jak dla drugiego małżonka jest to pierwszy lokal – tłumaczą konsultanci z KIS.
Spadki mogą być
Od zasady „bez podatku tylko pierwsze mieszkanie” jest jednak wyjątek. Otóż kupujący może mieć w dniu transakcji (albo wcześniej) połowę (lub mniej) nieruchomości otrzymanej w spadku. Nie wyklucza to zwolnienia z PCC.
∑ Przykład:
Pani Bożena pięć lat temu odziedziczyła razem z bratem mieszkanie po ojcu. Mają po 50 proc. nieruchomości. Pani Bożena planuje zakup domu od znajomych. Zgodnie z nowymi przepisami będzie zwolniona z podatku.
Ministerstwo Finansów podkreśla, że ulga nie obejmuje transakcji przeprowadzonych przed 31 sierpnia br. Tak wynika z przepisu przejściowego nowelizacji. Oczywiście nie zapłacimy podatku, jeśli przed 31 sierpnia zawarliśmy tylko umowę przedwstępną. Decyduje bowiem data umowy ostatecznej, przenoszącej własność mieszkania/domu (szerzej pisaliśmy o tym w „Rzeczpospolitej” z 11 sierpnia br.).
Dodatkowa danina na szóste lokum
Przypomnijmy, że PCC płacą kupujący nieruchomość na rynku wtórnym. Natomiast zakup mieszkania od dewelopera jest obciążony VAT. Wtedy PCC nie odprowadzamy.
Od tej zasady będzie wyjątek dotyczący nabywających mieszkania hurtowo. Chodzi o zakup szóstego i kolejnego lokalu w jednej inwestycji. Nabywca zapłaci 6 proc. PCC, niezależnie od VAT. Ta regulacja będzie obowiązywać od 1 stycznia 2024 r.
Podstawa prawna: ustawa z 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 31 lipca 2023 r., poz. 1463)
Oświadczenie u notariusza
Umowa kupna-sprzedaży nieruchomości musi być zawarta u notariusza. To on pobiera PCC. Jak wykazać, że mamy prawo do zwolnienia z podatku? Nowelizacja nie nakłada na kupującego żadnych nowych obowiązków. Czy do zastosowania zwolnienia wystarczy więc oświadczenie, że nie ma i nie miał nieruchomości? Krajowa Rada Notarialna w odpowiedzi na pytanie „Rzeczpospolitej” (pisaliśmy o tym 11 sierpnia br.) poinformowała, że notariusze będą pobierać takie oświadczenia. I na ich podstawie zastosują zwolnienie.
KRN przypomina, że notariusz jest płatnikiem podatku, co oznacza, że musi go obliczyć, pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego. W razie niepobrania PCC określa podstawę prawną zwolnienia. Aby wypełnić swoje obowiązki, odbiera od stron czynności oświadczenia, które zamieszcza w akcie notarialnym. Ta procedura nadal będzie stosowana. W związku z nowym zwolnieniem z PCC w razie nabycia pierwszego mieszkania przez podatnika notariusz będzie odbierał odpowiednie oświadczenie, którego prawdziwość będą weryfikowały urzędy skarbowe – wskazuje KRN.
https://archiwum.rp.pl/artykul/1501310-Mieszkanie-bez-PCC-Ale-musi-byc-pierwsze.html
2. Darowizna rzeczowa jest przychodem dla stowarzyszenia
04 września 2023 | Podatki i księgowość | Julia Bednarska
Otrzymaną darowiznę rzeczową należy wykazać jako przychód opodatkowany, a dopiero po sprzedaży otrzymanych przedmiotów wykazać jako dochód zwolniony, jeśli zostanie on przekazany na cele statutowe stowarzyszenia.
Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 19 maja 2023 r. (0111- KDIB1-2.4010.82.2023.2.AW).
Wnioskodawcą jest tzw. stowarzyszenie zwykłe działające przy środowiskowym domu samopomocy. Członkami stowarzyszenia są pracownicy i podopieczni środowiskowego domu samopomocy. Stowarzyszenie prowadzi zajęcia terapeutyczne, podczas których jego podopieczni uczą się tworzyć różne produkty ozdobne, rękodzieła. W efekcie prowadzonych zajęć terapeutycznych wytwarzane są różne przedmioty. W ramach współpracy środowiskowy dom samopomocy zamierza przekazać stowarzyszeniu wszelkie wytworzone produkty jako darowiznę rzeczową. Podarowane rękodzieła stowarzyszenie planuje sprzedawać na organizowanych przez siebie wydarzeniach, np. kiermaszach świątecznych czy wyprzedażach garażowych, a uzyskane środki pieniężne przeznaczyć na cele statutowe stowarzyszenia. Zdaniem stowarzyszenia otrzymaną darowiznę rzeczową, wycenioną według wartości rynkowej, należy uznać za przychód opodatkowany, a dopiero po sprzedaży rzeczy będących przedmiotem darowizny wykazać jako dochód zwolniony zgodnie z art. 17 ustawy o CIT z uwagi na to, że zostanie przekazany na cele statutowe stowarzyszenia. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko stowarzyszenia za prawidłowe.
Julia Bednarska
konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Stowarzyszenia niemające osobowości prawnej, czyli tzw. stowarzyszenia zwykłe, są podatnikami CIT zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o CIT i podlegają ogólnym regułom podatkowym w tym podatku. Stowarzyszenia ustalają dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty, tzn. CIT obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, także te, które są otrzymane z innych tytułów.
Darowizna otrzymana mieści się w katalogu innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 5 tej ustawy wartość takiego przychodu określana jest na podstawie cen rynkowych (stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania).
Jeżeli celami statutowymi stowarzyszenia zwykłego są, zgodnie z art. 17. ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego, to dochody takiego podatnika są wolne od CIT w części przeznaczonej na te cele.
W komentowanej interpretacji dyrektor KIS podkreślił, że zastosowanie omawianego zwolnienia jest możliwe w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:
∑ działalność statutowa podatnika obejmuje przynajmniej jedną z wymienionych powyżej pozycji,
∑ podatnik nie jest podmiotem wymienionym w art. 17 ust. 1c ustawy o CIT (przepis ten obejmuje swoim zakresem m.in. przedsiębiorstwa państwowe),
∑ podatnik przeznaczył osiągnięte dochody na cel statutowy, odpowiadający przynajmniej jednej z wymienionych wyżej pozycji.
Oznacza to, że zastosowanie zwolnienia przedmiotowego nie zależy tylko od przeznaczenia osiągniętego dochodu na cele statutowe, ale także od faktycznego wydatkowania dochodu na te cele.
Zgodnie zatem z omawianymi przepisami i stanowiskiem dyrektora KIS stowarzyszenie powinno w momencie otrzymania darowizny rozpoznać przychód podatkowy. Będzie on korzystał ze zwolnienia z opodatkowania (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) dopiero po sprzedaży przedmiotu darowizny, z uwagi na przekazanie dochodu na cele statutowe. W związku z tym istotny jest cel przeznaczenia dochodu, a nie źródło jego pochodzenia. Stanowisko to potwierdzają również sądy administracyjne np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 marca 2022 r. (II FSK 1461/21). NSA wskazał, że działanie faktyczne organizacji, polegające np. na doraźnie udzielonej pomocy społecznej czy prowadzonych szkoleniach, nie usprawiedliwia przyjęcia, że działania takie mieszczą się w jej statutowych celach, jeżeli w statucie organizacji działania takie nie zostały uwzględnione jako jej cel.
Podsumowując, wskazanie celów statutowych musi być precyzyjne i ścisłe, tak aby sposób realizacji celów statutowych nie budził wątpliwości odnośnie do tego, czy jest on zgodny z celami zawartymi w katalogu zawartym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Przeznaczenie dochodów na inne cele statutowe, niemające pokrycia w katalogu z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie stanowi podstawy do zwolnienia z opodatkowania.
3. Cyberataki mogą mieć podatkowe skutki
04 września 2023 | Podatki i księgowość | Aneta Chałat Patrycja Glinka
Fiskus zgadza się na ujęcie w kosztach środków skradzionych w wyniku ataku hakerskiego. Zdarzenie powinno być jednak wyjątkowe, niemożliwe do uniknięcia i każdorazowo ocenione m.in. w aspekcie podjętych działań zabezpieczających.
Wszechobecna i postępująca digitalizacja wielu obszarów biznesu ma również swoją ciemną stronę. Zagrożenie cyberatakami stało się nieodłączną częścią biznesowej rzeczywistości. Stale rosnąca skala tego zjawiska może wpływać na wiele aspektów działalności firmy. Poza oczywistymi konsekwencjami takimi jak czasowy paraliż przedsiębiorstwa, utrata danych, własności intelektualnej lub środków finansowych, problemy z płynnością finansową czy też naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, cyberataki wpływają również na aspekty podatkowe, m.in. na możliwość ujmowania straty podatkowej w kosztach uzyskania przychodu. Znajomość aktualnego stanowiska fiskusa oraz sądów administracyjnych jest kluczowa dla przedsiębiorcy, który chce sprawnie i skutecznie zarządzać ryzykiem oraz dostosowywać swoje strategie podatkowe do zmieniającego się krajobrazu cyberbezpieczeństwa.
Kradzież z rachunku firmowego
Cyberprzestępcy wykorzystują zaawansowane oprogramowania, aby uzyskać nieautoryzowany dostęp do systemów informatycznych przedsiębiorstw. Skuteczny atak hakerski często wiąże się z utratą środków finansowych z firmowego rachunku bankowego. Jednak kradzież środków finansowych nie zawsze będzie skutkować możliwością zaliczenia poniesionej straty w koszty uzyskania przychodu. W związku z tym, podatnicy coraz częściej występują do organów podatkowych o udzielenie pisemnych interpretacji dotyczących możliwości ujęcia straty podatkowej w kosztach podatkowych. Niestety wielokrotnie stanowisko organów bywa negatywne, dlatego sprawy te znajdują swój finał w sądach administracyjnych.
W interpretacji indywidualnej z 10 stycznia 2023 r. (0112-KDIL2-2.4011.666.2022.2.AG) dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odniósł się pozytywnie do możliwości zaliczenia w koszty strat w majątku obrotowym, powstałych w wyniku kradzieży środków pieniężnych z firmowego rachunku bankowego. Organ przyznał rację podatniczce i potwierdził, że jest ona uprawniona do zaliczenia w koszty środków skradzionych w wyniku ataku hakerskiego. Jednocześnie pokreślił, że możliwość taka będzie miała zastosowanie tylko w niektórych przypadkach. Strata ta powinna mieć charakter wyjątkowy, sporadyczny i faktycznie niemożliwy do uniknięcia, a zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo ocenione w aspekcie:
∑ całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
∑ okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
∑ udokumentowania straty,
∑ podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
Strata powinna być zatem następstwem zdarzeń losowych i nie wynikać z celowego działania danego podmiotu. Dla celów podatkowych za stratę uznaje się wyłącznie stratę, która powstała na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych i będących nie do uniknięcia przez racjonalnie działającego podatnika. W przypadku zaliczania do kosztów podatkowych strat poniesionych w wyniku cyberataku niezbędne jest zatem prze- analizowanie pojęcia należytej staran- ności.
Jak zdefiniować należytą staranność…
Zgodnie ze stanowiskiem organu wyrażonym we wskazanej interpretacji podatkowej za stratę w środkach obrotowych można uznać wyłącznie skutki nagłego i nieprzewidywalnego zdarzenia, które spowodowało uszczerbek w majątku podatnika. Konieczne przy tym jest dochowanie należytej staranności, tj. spełnienie wymogu braku zawinienia w powstaniu straty. Wówczas strata jest normalnym, niezamierzonym następstwem działalności, a jej wystąpienie przy zachowaniu należytej staranności było nieuniknione. Należytą staranność należy zatem rozumieć jako brak winy podatnika, tj. brak niedbalstwa lub naruszenia przepisów po stronie podatnika.
Zawinionym działaniem jest przy tym również brak nadzoru nad pracownikami podatnika. Jakiekolwiek zawinienie ze strony podatnika, w tym niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach bądź niedopełnienie obowiązków ciążących na podatniku w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że powstała szkoda stanowi wydatek o charakterze losowym.
Należy wspomnieć, że w odniesieniu do pojęcia należytej staranności pojawiały się także interpretacje, w których organ uchylał się od określenia, czy należyta staranność była zachowana w konkretnym stanie faktycznym. Taki stan faktyczny stał się przedmiotem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 9 sierpnia 2022 r. (I SA/Gd 442/22). W tej sprawie organ odmówił rozpoznania sprawy, a w konsekwencji udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy strata poniesiona przez podatnika wskutek działań hakerskich może stanowić koszt uzyskania przychodów. Organ oparł swoje stanowisko na argumentacji, że w tej konkretnie sprawie musiałby wpierw ocenić, czy podatnik dochował należytej staranności przy kontakcie z przedstawicielem kontrahenta.
Natomiast w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania podatkowego mającego na celu ustalenie stanu faktycznego. Gdański sąd zanegował stanowisko organu i stwierdził, że interpretacja powinna zostać wydana.
…i kiedy jej nie ma
Konieczność wykazania przez podatnika dochowania należytej staranności była również przedmiotem rozważań WSA w Łodzi, który w wyroku z 14 grudnia 2017 r. (I SA/Łd 840/17) zanegował możliwość zaliczenia straty w koszty podatkowe ze względu na brak dochowania należytej staranności.
Jedną z głównych tez uzasadnienia wspomnianego wyroku było stwierdzenie, że każdy przelew, w sytuacji dochowania należytej staranności, powinien być sprawdzony przez upoważnionych pracowników podatnika, w celu ustalenia czy zawarte w nim dane odpowiadają danym odbiorcy wynikającym z faktury lub innego dokumentu. Sąd podtrzymał zatem stanowisko organu wyrażone w wydanej indywidualnej interpretacji podatkowej, potwierdzając że: „Pod pojęciem »dochowanie należytej staranności« nie mieści się, w ocenie organu, jednokrotne zdefiniowanie szablonu przelewu i jego bezkrytyczne powielanie przy realizacji kolejnych płatności. Gdyby »szablon« w przedmiotowej sprawie każdorazowo podlegał sprawdzeniu pod względem zawartych w nim danych, prawdopodobieństwo wystąpienia sytuacji opisanej we wniosku byłoby zmniejszone”.
Ponadto, zdaniem sądu, do uznania starty za koszt uzyskania przychodu konieczna jest definitywność jej poniesienia, czyli jej rzeczywiste i bezzwrotne poniesienie przez podatnika.
A co z przychodami
Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną rekompensata wypłacana dobrowolnie przez bank na rzecz klienta, a więc gdy bank decyduje się zwrócić całość lub cześć kwoty, która została skradziona przez cyberprzestępców, nie stanowi przysporzenia majątkowego. Rekompensata ta służy jedynie naprawieniu szkody, a w konsekwencji nie stanowi opodatkowanego przychodu (tak: interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 1 sierpnia 2022 r., 0114-KDIP2-2.4011. 492.2022.2.IN).
Obecnie linia interpretacyjna wyraźnie skłania się ku stanowisku, że w przypadku zwrotu środków utraconych wskutek cyberataku, podatnik nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku. Szczególnie gdy bank odda pieniądze zgodnie z treścią podstawy prawnej jego reklamacji, tzn. ustawy o usługach płatniczych (interpretacja indywidualne dyrektora KIS z 7 grudnia 2021 r., 0114-KDIP3-1.4011.860.2021.1.AK).
Patrycja Glinka jest młodszym konsultantem w Zespole Postępowań Mariański Group
Podstawa prawna:
∑ art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.)
∑ art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.)
Aneta Chałat
adwokat w Zespole Postępowań Mariański Group
Trzeba pamiętać o formalnościach
Cyberataki zdarzały się i będą zdarzać się coraz częściej. Przedsiębiorcy powinni zadbać nie tylko o odpowiednie środki prewencyjne, ale także – w przypadku ataku hakerskiego – o stronę formalną, czyli o właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. Takim dowodem może być potwierdzenie przelewu lub postanowienia organów postępowania przygotowawczego o umorzeniu postępowania wobec niewykrycia sprawcy czynu.
Każdorazowo wymagane jest zatem udokumentowanie przez podatnika dochowanie należytej staranności.
https://archiwum.rp.pl/artykul/1501386-Cyberataki-moga-miec-podatkowe%C2%A0skutki.html
4. Bonus na wakacje może być zwolniony z PIT
06 września 2023 | Administracja – Orzecznictwo | Przemysław Wojtasik
Pracodawca nie musi opodatkowywać dopłat do wakacyjnego wypoczynku, które przekazuje pracownikom z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
Pracownicy urzędu korzystają z dofinansowania do wakacji. Pieniądze są wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W zależności od dochodów przypadających na każdą osobę w gospodarstwie domowym pracownika dofinansowanie wynosi od 600 zł do 1,2 tys. zł. Czy kwoty powyżej 1 tys. zł są opodatkowane? Czy musimy doliczyć je do przychodów i pobrać podatek? – pyta czytelnik.
Dofinansowanie do wakacyjnego wypoczynku może być zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi o benefitach finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (bądź funduszy związków zawodowych).
Przed epidemią koronawirusa zwolnienie podatkowe wynosiło 1 tys. zł na wszystkie świadczenia otrzymane w trakcie roku. Ustawa antykryzysowa zwiększyła limit do 2 tys. zł. Wyższe zwolnienie obowiązuje „do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu Covid-19”. Ponieważ stan epidemii odwołano 16 maja 2022 r., większy limit ulgi mamy jeszcze w 2023 r. Z tego wniosek, że opisane w pytaniu dofinansowanie jest zwolnione w całości z podatku (chyba że pracownik otrzymał wcześniej inne świadczenia i przekracza już limit).
Potwierdza to interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 sierpnia 2023 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.459. 2023.2.GG). Wystąpił o nią pracodawca, który w okresie letnim przekazuje zatrudnionym osobom dodatkowe środki. Nazwał je bonusem wakacyjnym. Finansowany jest ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zasady funkcjonowania tego funduszu określa regulamin. Wynika z niego, że wysokość świadczeń przyznawanych zatrudnionym uzależniona jest od ich sytuacji życiowej i dochodów przypadających na domowników.
Bonus wakacyjny przysługuje każdemu pracownikowi. Wysokość świadczenia jest jednak uzależniona od sytuacji socjalnej danej osoby. Ci, którzy są w pierwszej grupie, dostają 1 tys. zł. Zatrudnieni z drugiej grupy otrzymują 800 zł. Kwalifikacja odbywa się po dokładnej analizie sytuacji pracownika.
Czy bonusy są zwolnione z podatku? Pracodawca twierdzi, że tak. Powołuje się na art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT i wskazuje, że spełnia wymienione w nim warunki zwolnienia. Przede wszystkim bonus jest wypłacany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wypłata ma związek z finansowaniem działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o ZFŚS. Bonus jest przekazywany zgodnie z regulaminem funduszu. Jego wartość (wraz z innymi świadczeniami) nie przekracza limitu zwolnienia.
Co na to fiskus? Uznał, że bonus stanowi przychód pracownika. Jest to jednak przychód zwolniony z podatku. Pracodawca nie musi więc pobierać od niego zaliczki na PIT.
Pamiętajmy też, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT ulgą premiowane są świadczenia rzeczowe bądź pieniężne. Przy czym jest w nim zastrzeżenie, że świadczeniami rzeczowymi nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
https://archiwum.rp.pl/artykul/1501534-Bonus-na-wakacje-moze-byc-zwolniony-z-PIT.html
5. Korekta TP a prowadzenie działalności na podstawie decyzji o wsparciu
06 września 2023 | Rachunkowość | Barbara Czyżewska-Makaruk
Korekty cen transferowych nie powinny być traktowane jako odrębne zdarzenie gospodarcze, tj. w oderwaniu od prowadzonej działalności objętej decyzją o wsparciu, gdyż korekty te odnoszą się do wyrównania rentowności w ramach działalności do której referuje decyzja.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 16 czerwca 2023 r. (0114- KDIP2-2.4010.199.2023.1.RK).
Stan faktyczny
Spółka, która wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prowadzi działalność produkcyjną na podstawie decyzji o wsparciu (dalej DoW). Spółka prowadzi działalność w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie oznaczonym w przedmiotowej decyzji.
Spółka, zgodnie z przyjętym modelem cen transferowych jako podmiot o rutynowym profilu funkcjonalnym ma mieć zapewniony stabilny procent zysku na poziomie rynkowym. Ceny sprzedaży produktów sprzedawanych przez spółkę na rzecz podmiotów powiązanych będą odpowiadały cenom stosowanym w transakcjach z podmiotami niepowiązanymi. Jednocześnie ceny te będą podlegały okresowej weryfikacji i ewentualnym modyfikacjom w drodze wzajemnego porozumienia stron.
Oprócz tego, strony dokonywać będą okresowej weryfikacji rentowności spółki w zakresie działalności produkcyjnej osiągniętej w danym okresie w celu zapewnienia rynkowego charakteru. Tym samym, w przypadku, gdy rzeczywista rentowność spółki skalkulowana na podstawie danych za dany okres rozliczeniowy odbiegałaby od przyjętej wartości wynikającej ze sporządzonej analizy benchmarkingowej, dokonywana będzie odpowiednia korekta cen transferowych.
Podatnik zwrócił się do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie momentu rozpoznania korekty cen transferowych oraz przypisania wyniku korekty do działalności zwolnionej z opodatkowania.
Zdaniem wnioskodawcy korekty cen transferowych spełniające warunki określone w art. 11e ustawy o CIT, powinny zostać rozpoznane w okresie, którego dotyczą, tj. w okresie, który jest objęty przedmiotową korektą. Nie powinna mieć na to wpływ data rozliczenia korekt, tj. wystawienia stosownych dokumentów księgowych lub uregulowania należności wynikających z korekty TP.
W odniesieniu do drugiej części wniosku, w opinii spółki, korekty TP dotyczące działalności produkcyjnej objętej zakresem DoW powinny zostać przypisane do działalności zwolnionej z opodatkowania, a tym samym powinny zostać uwzględnione przy kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.
Zdaniem spółki, korekty cen transferowych są nierozłącznie związane z prowadzoną na podstawie DoW działalnością produkcyjną i są jej efektem. W konsekwencji, zdaniem spółki, korekty TP powinny korygować wynik spółki na działalności produkcyjnej i być uwzględniane podczas kalkulacji dochodu zwolnionego.
Na potwierdzenie swojej tezy, wnioskodawca przywołał wyrok NSA z 22 marca 2019 r. (II FSK 896/17) dotyczący działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. W ocenie spółki wyrok ten oraz zawarte w nim tezy mogą znaleźć zastosowanie do podatników, którzy korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie decyzji o wsparciu.
Stanowisko fiskusa
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał przedstawione stanowisko spółki za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego.
Komentarz eksperta
Barbara Czyżewska- -Makaruk
starsza konsultantka w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte
Celem korekty cen transferowych jest dostosowanie rentowności osiągniętej w transakcji z podmiotem powiązanym do poziomu rynkowego. Podatnicy decydują się na dokonanie takiej korekty najczęściej ze względu na zmiany gospodarcze, które nie zostały uwzględnione podczas ustalania warunków transakcji kontrolowanej. Najczęściej ma to miejsce w sytuacji podatników, których profil funkcjonalny jest profilem o ograniczonym ryzyku (np. producent kontraktowy). W istocie więc, dokonanie korekty prowadzi do skorygowania dochodów w ramach transakcji do poziomu, który powinien występować pierwotnie i jest zgodny z ceną rynkową. Ponadto, korekta taka jest również ściśle związana z przeprowadzonymi wcześniej transakcjami – nie stanowi zdarzenia, które może wystąpić niezależnie.
Korekty cen transferowych mają szczególne znaczenie dla podmiotów korzystających ze zwolnienie podatkowego w SSE lub prowadzących działalność na podstawie decyzji o wsparciu. Przepisy nie określają bezpośrednio czy korekta TP wpływa na dochód korzystający ze zwolnienia na podstawie DoW, czy pozostaje poza jego zakresem.
Najnowsza linia interpretacyjna organów podatkowych wskazuje, że korekty TP dotyczące działalności objętej zakresem DoW powinny zostać przypisane do działalności zwolnionej z opodatkowania, a tym samym powinny korzystać ze zwolnienia na podstawie DoW.