Dziennik Gazeta

 1. 7 najważniejszych zmian w podatkach 2024

Kinga Klag-Perewizny | 10 stycznia 2024, 06:00

Nadejście nowego roku wiąże się zazwyczaj z wieloma zmianami w podatkach. W 2024 roku nie jest inaczej. Zmiany dotyczą najważniejszych podatków, takich jak VAT, akcyza, podatki i opłaty lokalne czy PCC. Daty wejścia większości z nich w życie to 1 stycznia i 1 lipca 2024 roku.

1.Stawką zerową VAT od dnia 1 stycznia 2024 roku objęte są nadal podstawowe produkty spożywcze, czyli: owoce, warzywa, mięso, nabiał i produkty ze zbóż. Wynika to z rozporządzenia ministra finansów z dnia 9 grudnia 2023 roku w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług. Zerowa stawka VAT na wymienione produkty ma obowiązywać do dnia 31 marca 2024 roku.

2. Od dnia 1 stycznia 2024 roku o 15% wzrosły stawki maksymalne podatku od nieruchomości, podatku od środków transportowych oraz opłat lokalnych (targowej, miejscowej, uzdrowiskowej). Nie oznacza to jednak wzrostu podatku od domów, mieszkań, nieruchomości firmowych czy samochodów ciężarowych – decyzje w tym zakresie podejmują radni poszczególnych gmin i miast.

3. Stawki akcyzy na alkohol i papierosy również ulegną zmianie w styczniu 2024 roku. Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku akcyzowym, stawki wzrosną w 2024, 2025 i 2026 roku na alkohol etylowy 100%, piwo, wino, tzw. pozostałe napoje fermentowane, tzw. wyroby pośrednie. Podwyższeniu ulegną również stawki akcyzy na papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

4. Od dnia 1 stycznia 2024 roku kupujący szóste i kolejne mieszkanie w tej samej inwestycji deweloperskiej zapłacą oprócz VAT również 6% PCC. Wynika to z nowelizacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

5. Z dniem 1 stycznia 2024 roku zaczął obowiązywać podatek minimalny, który mają płacić spółki ze stratą lub te, które osiągają niską rentowność.

6. Noworoczne zmiany dotyczą również zasad występowania o wydanie WIS (wiążąca informacja stawkowa), WIA (wiążąca informacja akcyzowa) oraz WIP (wiążąca informacja o pochodzeniu w prawie celnym). Wnioski o wydanie WIS i WIA można składać jedynie za pośrednictwem e-Urzędu Skarbowego, zaś o WIP – przez portal PUESC.

7. Za najważniejszą zmianę w 2024 roku uznaje się wprowadzenie od dnia 1 lipca obowiązkowego Krajowego Systemu e-Faktur.

Jakich innych zmian w podatkach możemy się spodziewać w 2024 roku?
W wyniku wyroków Trybunału Konstytucyjnego z 2023 roku Ministerstwo Finansów musi zaproponować nowe definicje budowli i budynku w podatku od nieruchomości. Ustawodawca ma czas na dokonanie zmiany w ustawie do końca 2024 roku.

Polska musi również wdrożyć dwie zaległe dyrektywy – dotyczącą obowiązku zbierania i przekazywania fiskusowi danych o sprzedawcach i usługodawcach przez platformy internetowe oraz dotyczącą globalnego podatku minimalnego.

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9398697,7-najwazniejszych-zmian-w-podatkach-2024.html

 2. Od 1 stycznia 10% podatek minimalny. Kogo obciąży?

9 stycznia 2024, 13:48

Rok 2024 będzie pierwszym, za który niektórzy podatnicy CIT wykazujący za dany rok podatkowy stratę lub bardzo niskie dochody będą musieli rozliczyć tzw. podatek minimalny. Nowe obciążenie ma objąć większych podatników CIT, jednak w praktyce każda spółka opodatkowana CIT powinna przeanalizować, czy nie znajduje się w grupie podmiotów objętych podatkiem minimalnym.

Podatek minimalny – co to i kogo dotyczy?
Podatek minimalny jest nową, równoległą formą opodatkowania obok tzw. „klasycznego” CIT. Stąd objęcie obowiązkiem zapłaty jednego podatku nie wyklucza zobowiązania do poniesienia ciężaru drugiego. Zgodnie z art. 24ca ustawy o CIT, 10-procentowy minimalny podatek dochodowy od osób prawnych obciąża spółki mające siedzibę lub zarząd na terytorium RP, podlegające obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, oraz podatkowe grupy kapitałowe, które w danym roku podatkowym poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych lub osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych (określonych w przepisach) w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%. Ważny jest więc stosunek dochodu do przychodu. Jeśli będzie on mniejszy niż 2% przedsiębiorca zapłaci podatek minimalny. Generalnie 10-procentowemu podatkowi minimalnemu mają podlegać np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne, proste spółki akcyjne, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne, a także pod pewnymi warunkami spółki jawne, których wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne czy podatkowe grupy kapitałowe, posiadające polską rezydencję podatkową, które spełnią opisane w przepisach warunki.

Możliwość zastosowania odliczenia
W praktyce możliwa jest sytuacja, gdy u podatnika CIT powstanie w jednym roku zobowiązanie podatkowe z tytułu „klasycznego” podatku CIT i podatku minimalnego zarazem. Wówczas nie powinno jednak dojść do podwójnego opodatkowania, gdyż kwota podatku minimalnego do zapłaty będzie mogła zostać pomniejszona o należny „klasyczny” podatek CIT. Co istotne, jeśli podatnik zapłaci podatek minimalny, to będzie mógł go odliczyć od „klasycznego” CIT w zeznaniach składanych za kolejne 3 lata podatkowe.

Od kiedy podatek minimalny?
Przepisy dotyczące tej daniny weszły wprawdzie w życie 1 stycznia 2022 r., ale zostały znowelizowane, a ich stosowanie zawieszono do 31 grudnia roku 2023. Jeżeli nic się nie zmieni, to trzeba będzie je stosować od 1 stycznia 2024 r. Oznacza to, że pierwszym rokiem, za który będzie należny podatek minimalny będzie rok 2024 r. Jeśli chodzi o podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed 1 stycznia 2024 r., a zakończy się po 31 grudnia 2023 r., zwolnienie od podatku minimalnego obowiązuje do końca takiego roku podatkowego (art. 38ec ust. 2 ustawy o CIT).

Kogo nie dotyczą przepisy o podatku minimalnym?
Podatku minimalnego nie zapłacą podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych (czyli PIT), nie tylko opodatkowani w formie ryczałtu czy według skali lub podatkiem liniowy i w tym celu prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów), również w sytuacji, gdy byli zobowiązani do prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Nie zapłacą go również spółki, których wspólnicy są wyłącznie podatnikami PIT (spółka cywilna, spółka jawna, która podlega pod PIT ze względu na charakter swoich udziałowców, spółka partnerska). Podatek minimalny w zasadzie nie będzie dotyczył podmiotów nieposiadających statusu spółki w rozumieniu ustawy CIT i działających w oparciu o tzw. odrębne ustawy (np. spółdzielni, fundacji, stowarzyszeń, czy SPZOZ). Obecnie spod przepisów o podatku minimalnym wyłączono również małych podatników CIT, których roczne przychody brutto ze sprzedaży nie przekraczają 2 mln euro oraz podatników rozpoczynający działalność – w roku rozpoczęcia działalności i w kolejnych dwóch latach podatkowych.

Jakich firm dotyczy podatek minimalny?
Podatek minimalny generalnie dotyczyć będzie dwóch grup podmiotów: a) spółek będących podatnikami CIT i posiadających siedzibę lub zarząd w RP, czyli spółek posiadających osobowość prawną, w tym też europejskich, spółek kapitałowych w organizacji, spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych, oraz jawnych, jeżeli wspólnikami spółek jawnych nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży informacji o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych, oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, lub aktualizacji tej informacji w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników; b) podatkowych grup kapitałowych.

Jakie branże mogą podlegać pod przepisy o podatku minimalnym?
W praktyce podatek minimalny może obciążyć firmy z branż charakteryzujących się niską dochodowością lub okresowymi stratami, np. z sektora: HoReCa (z ang. Hotel, Restaurant, Catering/Café, tj. branża hotelarska oraz gastronomiczna), transportowego, nieruchomości, przemysłu, przetwórstwa, handlu hurtowego i detalicznego, budowlanego.

Czy podmioty zagraniczne zapłacą podatek minimalny?
Podatek minimalny może dotyczyć nierezydentów, prowadzących działalność w Polsce poprzez zagraniczny zakład. Tych ostatnich nowa forma opodatkowania obejmie w zakresie, w jakim przychody i straty związane są z działalnością takiego zakładu. W przypadku przedsiębiorców zagranicznych kluczowe okaże się zbadanie charakteru aktywności prowadzonej w Polsce. Należy jednak pamiętać, że znalezienie się w jakiekolwiek z opisanych grupie nie oznacza jeszcze automatycznie konieczności zapłaty podatku minimalnego. Konieczne będzie ustalenie wyniku podatkowego takiego podmiotu.

Jak obliczyć podatek minimalny?
Stawka minimalnego podatku dochodowego ma wynieść 10% podstawy opodatkowania stanowiącej sumę kilku składników. W dużym uproszczeniu na podstawę opodatkowania ma złożyć się suma 1,5% przychodów z tzw. działalności operacyjnej (czyli wartość przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym) oraz ,,nadmiernych” kosztów finansowania dłużnego i usług niematerialnych ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych. Chodzi o koszty finansowania dłużnego, które zostały poniesione na rzecz podmiotów powiązanych, przekraczające wartość 30% podatkowej EBITDA oraz kwotę poniesionych na rzecz tych podmiotów kosztów usług lub praw niematerialnych przekraczających wartość 3 mln PLN plus 5% podatkowej EBITDA.

W konstrukcji podatku przewidziano liczne wyłączenia i odliczenia. W konsekwencji podatek minimalny będzie podlegał wyliczeniu w sposób inny niż na potrzeby klasycznego CIT. Wynikać to będzie m.in. z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu umowy leasingu środków trwałych czy z przychodów oraz kosztów podatkowych wartości należności handlowych zbywanych na rzecz podmiotów z branży faktoringowej itp. czy odrębnego sposobu wyliczenia strat. Do obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach nie można będzie uwzględniać wydatków na nabycie środków trwałych, a także przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami.

Podatnik może również wybrać uproszczony sposób ustalania podstawy opodatkowania stanowiącej kwotę odpowiadającą 3% wartości osiągniętych w roku podatkowym przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych. Jednak o wyborze takiego uproszczenia podatnik musi poinformować właściwy organ podatkowy w zeznaniu podatkowym, składanym za rok podatkowy dokonania tego wyboru.

Termin zapłaty podatku minimalnego?
Konstrukcja minimalnego podatku dochodowego nie przewiduje odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek – choć ta kwestia w przepisach nie została bezpośrednio unormowana Skoro jednak naliczenia podatku minimalnego dokonuje się raz do roku, przyjmuje się że należy go zapłacić w terminie złożenia rocznego zeznania za dany rok.

Jeśli nie będzie żadnych zmian w przepisach podatkowych podatnicy zapłacą podatek minimalny po raz pierwszy w 2025 r., gdy będą mieć straty podatkowe lub nie przekroczą 2-proc. progu rentowności (udziału dochodów w przychodach).

Podsumowanie
W praktyce, każdy podatnik CIT będzie więc zobowiązany przeanalizować, czy znajduje się w grupie podmiotów objętych podatkiem minimalnym. Niestety przepisy normujące ten podatek są skomplikowane, przez co ich interpretacja może nastręczać szereg problemów. Zwłaszcza, że podatek minimalny ma podlegać wyliczeniu w sposób inny niż na potrzeby klasycznego CIT-u.

Jeśli działalność jest prowadzona na terenie RP w formie spółki lub pomiot ma w Polsce zagraniczny zakład objęty CIT i brak jest możliwości skorzystania ze zwolnień, o których mowa w art. 24c ust. 14 ustawy CIT konieczna będzie coroczna weryfikacja wyniku podatkowego. Przy czym wynik ten będzie musiał być kalkulowany na zasadach odrębnych od „klasycznego” CIT. Może być tak, że spółka wykaże stratę dla celów rozliczenia „klasycznego” CIT, natomiast uwzględniając przytoczone powyżej wyłączenia nie poniesie straty w rozumieniu regulacji o podatku minimalnym i ostatecznie nie zapłaci nowego podatku. Jeśli jednak tak się nie stanie, konieczne będzie zapoznanie się z zasadami obliczania podatku minimalnego.

Przepisy o podatku minimalnym obowiązują od 1 stycznia 2024 r. Obecnie brak zapowiedzi że obowiązki związane z podatkiem minimalnym zostaną po raz kolejny zmienione czy złagodzone.

W zrozumieniu kto i kiedy będzie płacić podatek minimalny, a także praktycznych aspektów stosowania tych nowych przepisów warto skorzystać z pomocy eksperta kancelarii podatkowo-prawnej, biura rachunkowego czy księgowej. Jak wspomniano wyżej przepisy ustawy CIT przewidują szereg zwolnień od podatku minimalnego, również dla przedsiębiorców osiągających przychody o co najmniej 30% niższe niż w roku poprzednim, postawionych w stan upadłości, likwidacji lub objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym czy będących stroną umowy o współdziałanie, o której mowa w art. 20s § 1 Ordynacji podatkowej.

Autor: radca prawny Robert Nogacki, partner zarządzający, Kancelaria Prawna Skarbiec, specjalizująca się w doradztwie prawnym, podatkowym oraz strategicznym dla przedsiębiorców

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9398707,od-1-stycznia-10-podatek-minimalny-kogo-obciazy.html

 3. Wraca problem z przedwczesnymi fakturami zaliczkowymi

Mariusz Szulc | wczoraj, 07:00

Deweloperzy dziwią się, dlaczego mają płacić VAT od wpłat, którymi nie mogą dysponować, bo są zablokowane na rachunku powierniczym. Fiskus mówi: to w takim razie wyzerujcie faktury.

Jego wykładnia jest dużym utrudnieniem dla przedsiębiorców.

– Gdyby zgodzić się z fiskusem, to przedsiębiorcy, nie tylko z branży deweloperskiej, musieliby korygować „do zera” setki wystawianych faktur zaliczkowych. To samo w sobie jest uciążliwe i wymaga odpowiednich uzgodnień z kontrahentem – mówi Daniel Więckowski, doradca podatkowy i partner w LTCA.

Kłopot w tym, że kto nie zgodzi się na korekty, musi – według dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – zapłacić VAT wykazany na zaliczkowej fakturze. A to w praktyce stawia podatnika w sytuacji podobnej do sytuacji przestępcy.

– Trudno się dziwić, że interpretacje o fakturach zaliczkowych są zaskarżane do sądów – mówi ekspert.

Przedsiębiorcy składają skargi, bo nie chcą się borykać z koniecznością korygowania faktur zaliczkowych ani obowiązkiem zapłaty podatku od kwot, którymi nie mogą swobodnie dysponować.

Skąd ten problem
Chodzi o art. 106i ust. 7 ustawy o VAT. Do końca 2021 r. wynikało z niego, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;

2) otrzymaniem (przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi) całości lub części zapłaty.

Obecnie w przepisie mowa jest o 60 dniach, ale problem się nie zmienił.

Fiskus uważa, że faktura zaliczkowa wystawiona wcześniej niż 60. dnia przed tymi zdarzeniami dokumentuje czynność, do której nie doszło. Wystawca powinien więc skorygować fakturę „do zera” albo zapłacić wykazany na niej podatek.

Dyrektor KIS prezentował takie stanowisko już wcześniej i nie przekonują go odmienne wyroki sądów, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2023 r. (sygn. akt I FSK 686/19) i z 21 kwietnia 2023 r. (I FSK 229/20).

Tak samo orzekły wojewódzkie sądy administracyjne: w Bydgoszczy (I SA/Bd 835/21) i w Poznaniu (I SA/Po 410/20), przy czym te wyroki są nadal nieprawomocne.

Gdy zapłata się opóźnia…
Problem daje o sobie znać głównie wtedy, gdy strony umówią się na zapłatę zaliczki (zadatku) na podstawie wystawionej faktury, a kontrahent nie przekaże pieniędzy w terminie, o którym mowa w art. 106i ust. 7 ustawy.

Ale to niejedyna sytuacja, w której przepis ten sprawia trudności.

…lub pieniądze są zablokowane
Kłopoty mają również deweloperzy, którzy prowadzą dla swoich klientów rachunki powiernicze zgodnie z ustawą o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego oraz Deweloperskim Funduszu Gwarancyjnym (Dz.U. z 2021 r. poz. 1177).

Przepisy te obowiązują od lipca 2022 r. i zgodnie z nimi każdy deweloper, który rozpoczyna inwestycję budowlaną przy wykorzystaniu pieniędzy klientów, musi założyć rachunki powiernicze. Rachunek taki muszą też stosować firmy sprzedające domy lub mieszkania, których budowa nie została ukończona.

Taki przedsiębiorca ma ograniczony dostęp do środków zgromadzonych na rachunku powierniczym. W praktyce może nimi dysponować dopiero, gdy podpisze umowę przenoszącą własność.

To oznacza jednak, że jeśli wystawi fakturę dla udokumentowania wpłaty na rachunek powierniczy, może mieć problem. Trudno bowiem oczekiwać, aby w 60 dni dokonał dostawy towaru lub wykonania usługi, jak każe art. 106i ust. 7 ustawy o VAT.

Zdaniem dyrektora KIS nie jest tu też spełniony wymóg z art. 106i ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, który mówi o „otrzymaniu, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty”.

W takiej właśnie sytuacji znalazła się spółka deweloperska, której dotyczy najnowsza interpretacja z 20 grudnia 2023 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.560.2023.2.AG). Dla każdej swojej inwestycji spółka zakłada odrębne bankowe rachunki powiernicze. Klienci najpierw wpłacają na nie opłaty rezerwacyjne (na podstawie umowy rezerwacyjnej), a następnie, gdy chcą kontynuować współpracę, zawierają ze spółką umowę deweloperską. Spółka może dysponować środkami gromadzonymi na rachunku powierniczym dopiero po podpisaniu umowy sprzedaży lokalu (tj. przenoszącej własność na nabywców).

Spółka wystawia faktury zaliczkowe w momencie wpłaty środków na rachunki powiernicze. Miała świadomość tego, że nie dotrzyma terminu 60 dni, o którym mowa w art. 106i ust. 7. Uważała jednak, że wystawione faktury nie powinny być uznane za „puste” w rozumieniu art. 108 ustawy o VAT. Nie musi więc płacić wykazanego na nich podatku.

Przypominała, że przepis ten ma charakter sankcyjny i powinien być stosowany wyłącznie w odniesieniu do fikcyjnych transakcji, których skutkiem jest realne zagrożenie uszczuplenia dochodów Skarbu Państwa.

Uważała również, że nie musi korygować faktur zaliczkowych „do zera” z powodu przedwczesnego ich wystawienia. Musiałaby to zrobić wyłącznie, gdyby na fakturze błędnie podała datę powstania obowiązku podatkowego, co wynika z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT – tłumaczyła.

Albo korekta, albo podatek
Argumenty te nie przekonały jednak dyrektora KIS. Stwierdził on, że skoro spółka nie otrzymała zapłaty w terminie określonym w art. 106i ust. 7 pkt 2, to przedwcześnie wystawiona przez nią faktura dokumentuje zdarzenie, do którego nie doszło. To oznacza, że spółka powinna wystawić faktury korygujące w zakresie podstawy opodatkowania i kwot podatku. Powinny one zostać „wyzerowane” – wyjaśnił.

Dodał, że jeśli spółka tego nie zrobi, będzie musiała zapłacić podatek wykazany na przedwcześnie wystawionej fakturze zaliczkowej zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Nie ma w tym przypadku znaczenia powód nieprawidłowego wystawienia faktury – wyjaśnił.

– Dyrektor KIS nie może przyjąć do wiadomości, że art. 108 ust. 1 ustawy o VAT to swoisty „bezpiecznik” systemu VAT, mający na celu ograniczenie ryzyka nadużyć podatkowych. Powinien więc być stosowany wyłącznie wobec działań przestępczych mających na celu wyłudzenie VAT – komentuje Daniel Więckowski, doradca podatkowy i partner w LTCA.

Jego zdaniem fiskus traci w ten sposób z pola widzenia art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, który stanowi, że prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje jedynie wówczas, gdy u dostawcy powstał obowiązek podatkowy. Innymi słowy, jeśli dostawca wystawił fakturę zaliczkową, ale nie otrzymał zaliczki, to nie powstanie u niego obowiązek podatkowy, co z kolei oznacza, że nabywca nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego.

– System VAT jest wówczas domknięty, a budżet państwa nic nie traci – wskazuje ekspert. ©℗

OPINIA
Realne transakcje nie są oszustwem podatkowym
Magdalena Jaworska partnerka w Quidea

Iterpretacja z 20 grudnia 2023 r. to kolejna próba forsowania podejścia o tym, że przedwcześnie wystawione faktury powinny być kwalifikowane jako tzw. faktury puste. Od poprzednich różni ją wyłącznie specyficzny kontekst, bo dotyczy ona środków zdeponowanych na mieszkaniowym rachunku powierniczym (na którym środki mogą być przechowywane dość długo). Niestety fiskus odczytuje przepisy dotyczące fakturowania bardzo restrykcyjnie. opierając się tylko na wykładni literalnej.

Moim zdaniem takie podejście nie jest prawidłowe, gdyż nie uwzględnia tego, że zdarzenia dokumentowane fakturami są zdarzeniami rzeczywistymi. To z kolei jest kluczowe do stwierdzenia, że nie możemy mówić o konieczności korekty tych faktur do zera.

Skoro dostawa miała miejsce, ale z opóźnieniem, to nie są to tzw. puste faktury i w konsekwencji nie może być stosowany art. 108 ustawy o VAT. Transakcje są przecież realne, tylko ich realizacja jest przesunięta w czasie. ©℗

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9403862,wraca-problem-z-przedwczesnymi-fakturami-zaliczkowymi.html

 4. Fundacja może zbyć bez podatku udziały otrzymane od fundatora

Agnieszka Pokojska | dzisiaj, 07:45

Fundacja nie zapłaci CIT, gdy sprzeda udziały w spółce z o.o. otrzymane wcześniej od fundatora w darowiźnie – potwierdził dyrektor Krajowej Interpretacji Skarbowej.

Wyjaśnił, że jest to dozwolona działalność gospodarcza w świetle art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 326 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem fundacja może przystępować do spółek handlowych, funduszy inwestycyjnych, spółdzielni oraz podmiotów o podobnym charakterze mających swoją siedzibę w kraju albo za granicą, a także uczestniczyć w tych spółkach, funduszach, spółdzielniach oraz podmiotach.

Może też zbywać mienie, o ile nie zostało ono nabyte wyłącznie w celu dalszego zbycia. Przy czym zastrzeżenie to nie dotyczy praw wynikających z przystąpienia do podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 (czyli m.in. spółek handlowych), i uczestnictwa w tych podmiotach oraz składników mienia, o których mowa w ust. 1 pkt 4 (czyli papierów wartościowych, instrumentów pochodnych i praw o podobnym charakterze) – wynika z art. 5 ust. 3 ustawy o fundacji rodzinnej.

Dyrektor KIS potwierdził więc, że sprzedaż przez fundację udziałów w spółce z o.o. wniesionych nieodpłatnie przez fundatora mieści się w zakresie określonym w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy. W konsekwencji przychód fundacji rodzinnej ze sprzedaży udziałów nie będzie opodatkowany, ponieważ będzie zwolniony z podatku na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT – wyjaśnił organ.

Przypomnijmy, że opodatkowana jest tylko działalność gospodarcza fundacji wykraczająca poza zakres określony w art. 5 i wówczas ma zastosowanie 25-proc. stawka CIT.©℗

Podstawa prawna
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 21 grudnia2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.319.2023.2.DP

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9404644,fundacja-moze-zbyc-bez-podatku-udzialy-otrzymane-od-fundatora.html

 5. UPL-1 może wygasnąć przy likwidacji

Agnieszka Pokojska | wczoraj, 07:57

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji, zeznań i informacji podatkowych (UPL-1) udzielone przez osobę fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą nie wygasa wskutek likwidacji takiej działalności. Inaczej jest w przypadku mocodawców będących osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, gdzie wskutek likwidacji wygasa pełnomocnictwo.

Takie wyjaśnienia Ministerstwa Finansów pojawiły się 11 stycznia 2024 r. w odpowiedzi na pytanie dziennikarza opublikowanej w bazie EUREKA (ID informacji 575334).

Resort wskazał, że w rozstrzyganiu tej kwestii należy sięgnąć do art. 101 par. 2 kodeksu cywilnego. Zasadą jest bowiem, że w zakresie nieuregulowanym w ordynacji podatkowej stosuje się do pełnomocnictw przepisy kodeksu cywilnego oraz kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art. 101 par. 2 k.c. umocowanie wygasa wraz ze śmiercią mocodawcy lub pełnomocnika, chyba że w pełnomocnictwie zastrzeżono inaczej z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

– W przypadku mocodawców będących osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym ustawa nadaje zdolność prawną, utrata podmiotowości prawnej prowadzi do wygaśnięcia umocowania do podpisywania deklaracji – stwierdził resort. Powołał się przy tym na wyjaśnienia zawarte w komentarzach do art. 101 k.c. Przykładowo w jednym z nich wskazano, że „Pełnomocnictwo udzielone przez osobę prawną wygasa w chwili jej wykreślenia z rejestru” [red. serii Osajda/red. tomu Borysiak 2023, wyd. 31/P. Sobolewski/D. Wybrańczyk, Legalis.].

Inaczej jest w przypadku osoby fizycznej, która zaprzestała prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej. Raz złożone pełnomocnictwo UPL-1 uprawnia, w okresie jego obowiązywania, do podpisywania wszelkich deklaracji, zeznań i informacji przesyłanych w imieniu podatnika (płatnika) do różnych organów podatkowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Upoważnienie może zostać udzielone na określony czas lub bezterminowo – wyjaśniło MF. ©℗

https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/9403853,upl-1-moze-wygasnac-przy-likwidacji.html

 

Rzeczpospolita

 1. Warto poszukać oszczędności podatkowych

16 stycznia 2024 | Biznes | Tomasz Socha

Zarząd i właściciele firm powinni zadbać o przegląd dostępnych ulg podatkowych, a także sprawdzić możliwość pozyskania dotacji w zakresie realizowanych inwestycji i wdrożenia rozwiązań zwiększających efektywność energetyczną.

Racjonalizacja kosztów jest jednym z priorytetów dla zarządów i właścicieli firm. Mimo ostatnich spadków odczytów GUS inflacja wciąż pozostaje istotnym wyzwaniem, podobnie jak ceny energii oraz presja na wzrost kosztów wynagrodzeń. Z drugiej strony jest gospodarka przechodząca okres pewnego wyraźnego. Dlatego oszczędzanie to jedno z ważniejszych wyzwań stojących dziś przed przedsiębiorcami. W tym celu firmy coraz uważniej przyglądają się stronie kosztowej swojej działalności i dążą do zwiększenia rentowności biznesu. Poszukując oszczędności, warto zadbać o przegląd dostępnych preferencji podatkowych, w tym ulg i podatków lokalnych, lub możliwości pozyskania dotacji w zakresie realizowanych inwestycji. To także rozwiązania związane z efektywnością energetyczną. W tych obszarach na firmy mogą czekać dodatkowe środki finansowe.

Ulga B+R i IP Box
Ulgi podatkowe, takie jak ulga na działalność badawczo-rozwojową (B+R) oraz IP Box są nadal najpopularniejszymi obszarami, w których firmy poszukują oszczędności. Oba te rozwiązania wspierają rozwój innowacji w firmach, a jednocześnie pozwalają na zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Korzystając z ulg na działalność innowacyjną, firmy są w stanie znacznie zredukować swoje obciążenia podatkowe i jednocześnie zwiększyć efektywność kosztową. Ważne jest, aby korzystając z tych rozwiązań, pamiętać o ich odpowiednim zastosowaniu oraz spełnieniu warunków ustawowych. Zmiany w przepisach zwiększające intensywność niektórych kosztów związanych z ulgą B+R również mają wpływ na tendencje związane z korzystaniem z ulg na działania proinnowacyjne. Na 2024 rok ustawodawca nie zdecydował się na zmianę legislacji dotyczącej ulg w podatku dochodowym. Warto więc wykorzystać ten czas, aby poczynić plany w celu skorzystania z ulgi B+R i IP Box. Samo wdrożenie tych instrumentów trzeba poprzedzić rzetelną analizą sytuacji podatnika, aby w możliwie efektywny sposób podejść do zagadnienia poprawy efektywności.

Podatek od nieruchomości
Podatek od nieruchomości to kolejne z obciążeń fiskalnych firm, które stanowi istotny stały koszt dla wielu przedsiębiorstw. W ostatnich latach stawki tego podatku rosną w dużym tempie, gdyż są powiązane z inflacją (w 2024 r. górne limity stawek podatku od nieruchomości są wyższe o ponad 13 proc. od tych z roku 2023). Doświadczenia dotyczące analizy rozliczeń podatku od nieruchomości wskazują, że przedsiębiorcy mają tendencję do jego nadpłacania. Wynika to przede wszystkim z dość skomplikowanej regulacji samej daniny, znajdującej się na styku prawa podatkowego i budowlanego. Do niesłusznego nadpłacania podatku może dochodzić np. w wyniku błędnej klasyfikacji obiektu jako budowli lub budynku (por. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 września 2021 r., III FPS 1/21) lub w wyniku błędnego uznania danego budynku za wykorzystywany do działalności gospodarczej (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r., SK 39/19).

Warto też podkreślić, że kwestie związane z opodatkowaniem poszczególnych obiektów budowlanych kształtowane są bardzo często przez orzecznictwo sądów. W ostatnim czasie pojawiło się wiele orzeczeń, które zmieniły albo doprecyzowały sposób opodatkowania poszczególnych obiektów, takich jak np. instalacje wewnątrz budynku, silosy, zbiorniki, stacje redukcyjne. Przykładem może być orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. (SK 14/21). Trybunał orzekł o niekonstytucyjności definicji budowli, wynikającej z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, będącej podstawą wymiaru podatku od nieruchomości. Dotychczasowa definicja wielokrotnie stanowiła przedmiot sporów podatkowych i sądowych. Jednocześnie wyrok TK zobowiązał ustawodawcę do zmiany przepisów w tym zakresie w ciągu 18 miesięcy. Podatnicy mogą się więc spodziewać największych od 30 lat zmian w regulacjach dotyczących podatku od nieruchomości. Każdy przedsiębiorca, który posiada nieruchomości, powinien rozważyć przeprowadzenie całościowego audytu nakierowanego właśnie na sprawdzenie rozliczeń związanych z tym podatkiem. Zmiana linii orzeczniczej dotyczącej podatku od nieruchomości może być impulsem do zbadania potencjału w tym obszarze i pozyskania znaczących oszczędności.

Korekta kosztów i postępowania nadpłatowe
Szansą na dodatkowe oszczędności może być także korekta kosztów uzyskania przychodów związana z uchyleniem art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT). Podatnicy, którzy w ramach ostrożnego podejścia stosowali limit wynikający z tego przepisu, mogą obecnie odliczyć koszty w deklaracjach podatkowych za lata 2018–2021 i uzyskać zwrot pełnej kwoty nadpłaconego podatku. Warto również szukać możliwości oszczędności w podatku od towarów i usług (VAT). Najnowsze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej daje możliwość odzyskiwania dodatkowego oprocentowania. 8 czerwca 2023 r. (C-322/22) TSUE wydał ważny wyrok dla podatników ubiegających się o zwrot nadpłat wynikających z jego orzeczenia. Polskie przepisy pozwalające na ograniczenie lub odmowę oprocentowania takich nadpłat zostały uznane za niezgodne z prawem unijnym, tj. zasadami skuteczności, lojalnej współpracy i równoważności.

Pełnego oprocentowania nadpłat mogą domagać się teraz podatnicy, którzy otrzymali zwrot nadpłaty lub dochodzą tego zwrotu w wyniku wyroku z 18 marca 2021 r. (C-895/19) dotyczącego tzw. szyku rozwartego przy rozpoznawaniu WNT czy wyroku z 9 września 2021 r. (C-855/19) dotyczącego zapłaty VAT przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu paliw silnikowych. Podatnicy powinni także pamiętać, że istnieją rozwiązania umożliwiające odzyskanie oprocentowania za czas oczekiwania na uproszczone procedury w zakresie porozumień cenowych (APA). Wykorzystanie przywołanych rozwiązań pozwala na zwiększenie efektywności kosztowej działania firmy. Warto jednak pamiętać, że każdy przypadek należy poddać indywidualnej analizie.

Warto łączyć różne rozwiązania
Przedsiębiorcy mają różnego rodzaju obawy przed podjęciem decyzji o zaangażowaniu się w realizację projektów oszczędnościowych. Zakres tematyczny obszarów, gdzie firmy mogą poszukiwać oszczędności, jest bardzo szeroki. Większość zagadnień budujących efektywność finansową firm w kwestiach fiskalnych i okołopodatkowych mieści się w jednym z czterech obszarów: efektywności podatkowej, efektywności kosztów energii, wsparcia inwestycji oraz kapitału ludzkiego. W każdym z tych obszarów istnieje wiele rozwiązań, po które firmy mogą sięgnąć.

Równocześnie możliwość identyfikacji oszczędności m.in. w obszarze zmniejszenia obciążeń podatkowych i skorzystanie z rozwiązań poprawiających efektywność kosztową nierzadko budzi w podatnikach obawy. Często podatnicy obawiają się nie tylko tego, że ich działania zostaną uznane za niedozwoloną optymalizację podatkową. Niepokój budzi również złożoność samego procesu wdrażania tego rodzaju rozwiązań. Obawa ta wynika ze stosunkowo małego doświadczenia firm w korzystaniu z tego rodzaju rozwiązań. Trudno bowiem wymagać od dyrektora finansowego czy dyrektora podatkowego wieloletniego doświadczenia we wdrażaniu określonych instrumentów oszczędnościowych. Do wspomnianych obaw często dochodzi zaniepokojenie o przeciążenie zespołu nowymi obowiązkami związanymi z wdrożeniem projektu oszczędnościowego.

Tomasz Socha
– partner w Dziale Doradztwa Podatkowego, EY Polska

Aleksander Sipior
– starszy menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego, EY Polska

https://archiwum.rp.pl/artykul/1508849-Warto-poszukac-oszczednosci-podatkowych.html

 2. Da się obniżyć podatek minimalny do zapłaty

16 stycznia 2024 | Biznes | Agnieszka Wnuk

Obliczenie rentowności albo straty oraz podstawy opodatkowania jest skomplikowane i wymaga uwzględnienia dużej liczby danych. Po przeprowadzeniu tej kalkulacji może się okazać, że niewielu przedsiębiorców zapłaci nową daninę.

Od 1 stycznia 2024 r. przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego mają już zastosowanie. Dla przypomnienia: podatek ten został wprowadzony na mocy nowelizacji, która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., ale na lata 2022 i 2023 przewidziano specjalne zwolnienie z podatku, a od 2023 r. dodatkowo wprowadzono zmiany zasad podlegania podatkowi i jego kalkulacji. Podatek minimalny został uregulowany w art. 24ca ustawy o CIT.

Obecnie podatkowi minimalnemu w założeniu podlegają spółki i podatkowe grupy kapitałowe wykazujące stratę lub rentowność poniżej oczekiwanych przez ustawodawcę 2 proc. Kalkulacja zarówno rentowności bądź straty na potrzeby podlegania podatkowi, jak i samej podstawy opodatkowania jest skomplikowana i wymaga uwzględnienia wielu danych. Dodatkowo warto pamiętać, że przepisy przewidują także możliwość zastosowania odliczeń od podstawy opodatkowania.

Ulgi w CIT
Przede wszystkim podatnik ma prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość niektórych odliczeń przewidzianych w ustawie w ramach kalkulacji podatku na zasadach ogólnych. Chodzi przede wszystkim o ulgi podatkowe, z wyjątkiem tzw. ulgi na złe długi.

Przykład

Ulga na działalność badawczo-rozwojową pozwala na pomniejszenie podstawy opodatkowania „zwykłym” CIT o tzw. koszty kwalifikowane, tj. koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Do kosztów tych zalicza się m.in. odpowiednio skalkulowaną część wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową itd. Wysokość odliczenia ograniczona jest uzyskanym w danym roku dochodem ze źródła innego niż zyski kapitałowe, przy czym istnieje również możliwość odliczenia nieodliczonych wydatków w zeznaniach za kolejnych sześć lat podatkowych.

W kontekście podatku minimalnego jest to o tyle ważne, że – mimo obowiązywania zwolnienia z podatku do końca 2023 r. – dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał już interpretacje indywidualne korzystne dla podatników w zakresie możliwości korzystania z odliczeń z tytułu ulgi B+R na potrzeby kalkulacji podatku minimalnego.

Przykładowo, w interpretacji z 17 listopada 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.580.2022.2. JKU) dyrektor KIS potwierdził, że „w przypadku zaistnienia przesłanek do obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym, podatnikowi będzie przysługiwało prawo do obniżenia tej podstawy o kwotę ulgi B+R dotyczącej roku bieżącego oraz o nieodliczone jeszcze kwoty ulgi B+R z sześciu wcześniejszych lat podatkowych, łącznie do kwoty nieprzekraczającej podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym. Kwota podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym w danym roku podatkowym wyznacza górną granicę odliczenia przysługującego podatnikowi z tytułu ulgi B+R z roku bieżącego oraz nieodliczonej ulgi B+R z wcześniejszych lat podatkowych”.

Podejście organu wydaje się logiczną i prawidłową interpretacją przepisów dotyczących odliczeń od podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym w związku z przepisami dotyczącymi ulgi B+R. Jest to szczególnie istotne dla przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową, a jednocześnie są zagrożeni koniecznością zapłaty podatku minimalnego z uwagi np. na niską marżowość lub wykazujących straty. Co ciekawe, część z takich podmiotów – z uwagi na dotychczas niskie obciążenia CIT lub ich brak – nie uznawało wcześniej za konieczne i zasadne prowadzenia dokumentacji pozwalającej na korzystanie z ulgi badawczo-rozwojowej. Tymczasem przepisy o minimalnym podatku dochodowym mogą z pewnością stanowić uzasadnienie dla podjęcia analiz i przygotowania dokumentacji, która pozwoli na skorzystanie z odliczeń.

Zwolnienia strefowe i inne odliczenia
Kolejne przewidziane w przepisach odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym dotyczy przychodów uwzględnianych w obliczeniu dochodu objętego tzw. zwolnieniami strefowymi, czyli przewidzianymi dla inwestorów, którzy uzyskują przychody z realizacji inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i na wskazanym tam terenie (wcześniej w zezwoleniu strefowym). Podatnik prowadzący działalność strefową odliczy więc przychody „strefowe” od podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym.

Dodatkowo przepisy pozwalają na odliczenie od podstawy opodatkowania także przychodów, które nie są uwzględniane w kalkulacji rentowności lub straty na potrzeby ustalenia, czy dany podatnik podlega podatkowi minimalnemu. Wydaje się to logiczną konsekwencją wprowadzenia dość obszernego katalogu wyłączeń przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tej kalkulacji.

Przykład

Zgodnie ze wzorem na kalkulację rentowności nie uwzględnia się w niej zaliczonej odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku akcyzowego zawartego w cenie wyrobów akcyzowych kupowanych i sprzedanych przez podatnika dokonującego obrotu tymi wyrobami. Możliwość odliczenia przychodów w części odpowiadającej akcyzie zawartej w cenie sprzedaży towarów pozwala na doprowadzenie podstawy opodatkowania do kwoty odpowiadającej realnym przychodom spółki (przynajmniej w omawianej części).

Wskazane mechanizmy odliczeń od podstawy opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym po raz kolejny dowodzą, że mimo iż w praktyce prawdopodobnie niewielu podatników zapłaci ten podatek, to dojście do tej konkluzji wymaga przeprowadzenia kalkulacji skomplikowanych niewspółmiernie do celu.

Autorka jest doradczynią podatkową, partnerką w QUIDEA

https://archiwum.rp.pl/artykul/1508843-Da-sie-obnizyc-podatek-minimalny-do-zaplaty.html

 3. Wpływ KSeF na praktyki biznesowe

15 stycznia 2024 | Podatki i księgowość | Wojciech Śliż Jakub Dittmer Jan Janukowicz

Czy KSeF będzie prawdziwą rewolucją i przed jakimi nowymi wyzwaniami staną przedsiębiorcy? Opisujemy wybrane problemy w kontekście zbliżającej się rewolucji podatkowej związanej z Krajowym Systemem e-Faktur.

Obecnie uwaga wielu przedsiębiorców skupiona jest na Krajowym Systemie e-Faktur (KSeF). Już od 1 lipca 2024 r., stosowanie KSeF stanie się obligatoryjne. Niestety, nie wszyscy przedsiębiorcy są gotowi na te zmiany. Ostatnie badanie przeprowadzone przez portal inFakt wskazało, że tylko 38 proc. przedsiębiorców słyszało o KSeF. Nadal więc ponad połowa przedsiębiorców żyje w nieświadomości, co do czekających ich zmian w dotychczasowym sposobie fakturowania.

Wynik opisany wcześniej jest o tyle zaskakujący, że większość informacji w mediach skupiona jest na tym obszarze. Przeglądając nagłówki w prasie, wydaje się, że nadchodzi prawdziwa rewolucja podatkowa. Każda rewolucja niesie ze sobą szereg wyzwań, w szczególności dla przedsiębiorców. Nie trzeba sięgać daleko pamięć, aby przypomnieć sobie wdrażanie JPK czy wprowadzanie Polskiego Ładu.

Kilka słów o KSeF
Dotychczas faktury przyjmowały formę papierową lub byłby zapisywane w formacie PDF. Krajowy System e-Faktur (KSeF) to platforma umożliwiająca wystawianie i udostępnianie faktur w nowej ustrukturyzowanej formie. Faktury te są generowane w formacie XML zgodnym ze strukturą logiczną e-Faktury FA(2).

Platforma ta umożliwia przedsiębiorcom wystawianie faktur za pomocą narzędzi udostępnionych przez Ministerstwo Finansów, co wpisuje się w ramy przepisów i standardów ustalonych na poziomie krajowym. Jednakże Krajowy System e-Faktur nie ogranicza się jedynie do narzędzi udostępnionych przez Ministerstwo Finansów. Umożliwia również korzystanie z komercyjnych programów do fakturowania zgodnie z ustalonymi standardami.

UWAGA!

Od 1 lipca 2024 r. KSeF stanie się obowiązkowy dla czynnych podatników VAT, a od 1 stycznia 2025 r. dla podatników zwolnionych podmiotowo oraz przedmiotowo z VAT.

Wdrożenie systemu do firmy
Rozpoczynając wdrożenie systemu KSeF w firmie, nie sposób przeoczyć nieuniknionego zwiększenia obowiązków po stronie przedsiębiorców. Konieczność przeprowadzenia szkoleń pracowników z zakresu wystawiania faktur ustrukturyzowanych generuje dodatkowe koszty i wymaga poświęcenia dodatkowego czasu na odpowiednie wdrożenie. To głównie te „nadprogramowe” wydatki stanowią wyzwanie dla przedsiębiorców.

Większość przedsiębiorców obecnie wykorzystuje programy księgowe oferowane przez komercyjne podmioty do generowania faktur. Mimo to, wprowadzenie KSeF wywołuje duże obawy co do konieczności zrezygnowania z tych istniejących programów. Ważne jest jednak podkreślenie, że nie będzie konieczne. Ministerstwo Finansów udostępniło interfejs API, co umożliwia integrację innych programów księgowych z systemem KSeF. Z jednej strony z pewnością stanowi to pewnego rodzaju ukłon w stronę przedsiębiorców. Z drugiej zintegrowanie dotychczasowych systemów rozliczeniowych z KSeF wiąże się z dodatkowymi kosztami, które niestety będą musieli ponieść przedsiębiorcy.

UWAGA!

KSeF wpłynie na dotychczasowy obieg faktur w firmie zarówno wystawianych jak i otrzymywanych. Przedsiębiorcy będą zobligowani do dostosowania wszelkich systemów wewnątrz firmowych.

Warto zwrócić uwagę na faktury sprzedażowe, które powinny być sprawnie zatwierdzanie. Elementem o wiele bardziej skomplikowanym może okazać się weryfikacja faktur zakupowych, w momencie gdy przedsiębiorca uzyska ich ogromną ilość. Ministerstwo również nie przewidziało mechanizmu, który pozwoliłby na wsparcie przedsiębiorców w tej kwestii.

Nadanie uprawnień
Kolejnym wyzwaniem może być sposób przyznawania uprawnień do wystawiania faktur ustrukturyzowanych. Najprostszym podejściem będzie zarejestrowanie danej osoby fizycznej poprzez złożenie formularza ZAW-FA w urzędzie skarbowym. Formularz ten można przesłać elektronicznie lub dostarczyć w formie papierowej do odpowiedniego urzędu skarbowego. Problem może przejawić się na płaszczyźnie nadawania tychże uprawnień. Przedsiębiorca zobowiązany będzie do dokładnej analizy, aby określić, które podmioty powinny otrzymać konkretne uprawnienia.

Awaria lub niedostępność systemu
Przede wszystkim, należy podkreślić, że KSeF jest systemem informatycznym, który może nie funkcjonować poprawnie np. w przypadku wystąpienia awarii. Nowy przepis, art. 106ne zmienionej ustawy o VAT, nakłada obowiązek Ministra Finansów Publicznych na zamieszczanie w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o wystąpieniu i zakończeniu awarii KSeF. Te komunikaty, określające czas trwania awarii, są również przekazywane za pośrednictwem oprogramowania interfejsowego. Ministerstwo tym samym nakłada kolejny obowiązek regularnego monitorowania wydawanych przez siebie komunikatów. Podatnikom dochodzi kolejne zadanie, które polega na nieustannej kontroli Biuletynu. Ministerstwo powinno zastanowić się nad innym kanałem informowania podatników o awariach. Przedsiębiorcy mają już wystarczająco obowiązków związanych z odpowiednim ewidencjonowaniem, raportowaniem zdarzeń podatkowych, a dodawanie im kolejnych obowiązków tylko utrudnia prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Warto pamiętać, że pomimo awarii, podatnicy są zobowiązani do wystawiania e-Faktur. W tym czasie konieczne jest uzgodnienie z kontrahentem sposób przesyłania faktury. Podatnicy są również zobowiązani do przesłania faktur ustrukturyzowanych do KSeF w ciągu 7 dni od zakończenia awarii.

Innym przypadkiem awarii może być sytuacja, gdy informacje o niej oraz o okresie jej trwania pojawiają się w środkach społecznego przekazu. W takich wyjątkowych sytuacjach podatnicy mogą wystawiać faktury w tradycyjny sposób, czyli w formie papierowej lub elektronicznej, i nie są zobowiązani do umieszczania ich w KSeF. Lecz czy rzeczywiście możemy zdefiniować, co obejmuje pojęcie „środków społecznego przekazu”? Czy Ministerstwo przygotuje listę instytucji odpowiedzialnych za przekazywanie tychże informacji? W rzeczywistości podatnik zostanie zobowiązany do monitorowania treści medialnych. Niemniej jednak ewentualne sankcje za niezauważenie takich informacji nie mogą być skutecznie egzekwowane z punktu widzenia prawnego. Teoretycznie Ministerstwo miałoby nakładać obowiązek na przedsiębiorców w zakresie monitorowania mediów masowych, jednak praktycznie jest to niewykonalne.

Ważne jest również zauważenie, że samo wygenerowanie faktury, bez przesłania jej do KSeF (np. w trybie offline podczas awarii), jest traktowane jako niewystawienie faktury. Niewypełnienie zobowiązania do wystawiania faktur ustrukturyzowanych skutkować będzie nałożeniem sankcji finansowych przez organy podatkowe. Jednakże o tym powiemy w dalszej części tekstu.

Błędy na fakturze
Przedsiębiorcy powinni również zwrócić uwagę na kwestie błędów na fakturze. Warto podkreślić, że KSeF przeprowadza wyłącznie techniczną walidację faktury. Innymi słowy, Krajowy System e-Faktur analizuje strukturę pliku XML faktury ustrukturyzowanej, sprawdzając jej zgodność z logicznym wzorcem e-Faktury ustalonym w formacie XSD. W przypadku wykrycia błędów faktura zostanie odrzucona, co skutkuje jej brakiem wystawienia.

Niemniej jednak należy rozważyć sytuację, gdy faktura zawiera błędy w treści. Obecnie, w celu skorygowania takich przypadków, podatnik może wystawić notę korygującą. Niestety Krajowy System e-Faktur nie posiada tej możliwości. Z tego powodu konieczne będzie wygenerowanie faktury korygującej, która powinna zawierać numer przypisany do pierwotnej faktury wygenerowanej w ramach KSeF. Warto również podkreślić, że KSeF nie narzuca ograniczeń co do liczby wystawianych faktur korygujących. W praktyce oznacza to, że istnieje możliwość wystawienia ich dowolnej ilości.

Niemożliwość wystawienia noty korygującej z pewnością nie jest zaletą systemu KSeF. W praktyce nota korygująca pozwala na korektę błędów formalnych, które nie wpływają na prawo do odliczenia podatku VAT. Faktura korygująca wystawiana jest w momencie błędów rachunkowych na fakturze. Taka zmiana przyczyni się do zwiększenia zbędnego formalizmu związanego z wystawianiem kolejnych faktur korygujących.

Kary
Podatnicy, którzy nie zastosują się do wymogu wystawiania faktur w formie ustrukturyzowanej poprzez Krajowy System e-Faktur, będą obciążeni karami finansowymi. Te sankcje mają charakter administracyjny i obejmują zarówno sytuacje wystawienia faktury w nieprawidłowym formacie, jak i nieprzesłania faktury do systemu KSeF.

Naczelnik urzędu skarbowego ma uprawnienie do nałożenia kary pieniężnej w wysokości do 100 proc. kwoty VAT, który został wykazany na fakturze wystawionej poza KSeF. W przypadku faktur bez uwzględnionego VAT, kara pieniężna może wynieść do 18,7 proc. całkowitej kwoty należności podanej na fakturze. Opłata kary musi być uregulowana w ciągu 14 dni od dnia otrzymania decyzji nakładającej sankcję.

Miejmy nadzieję, że organy podatkowe nie będą nakładać kar pieniężnych w początkowym okresie działania KSeF. Przede wszystkim przedsiębiorcy dopiero rozpoczną przygodę z tym systemem. Może ustawodawca pokusi się o zawieszenie kar, jednakże jest to wyłącznie hipotetyczny argument. Dlatego namawiamy do jak najszybszego rozpoczęcia przygotowań do wdrożenia KSeF.

Zalety KSeF
Niemniej jednak KSeF nie stanowi tylko wyzwań, ale ma też swoje dobre strony. Korzyści płynące z Krajowego Systemu e-Faktur obejmują przede wszystkim skrócenie okresu oczekiwania na zwrot nadpłaconego VAT z 60 do 40 dni. Dzięki zoptymalizowanemu procesowi oraz szybszej weryfikacji uzasadnienia zwrotu VAT w urzędach skarbowych, przedsiębiorcy z pewnością skorzystają na tej zmianie, która pozytywnie wpłynie na płynność finansową firm.

Dodatkowym atutem jest automatyzacja procesów i zabezpieczenie transakcji. Zwiększenie prędkości wymiany danych między kontrahentami umożliwi udostępnianie faktur odbiorcom praktycznie w czasie rzeczywistym, przyspieszając tym samym procesy biznesowe.

Co więcej, KSeF oferuje usługę przechowywania e-faktur przez 10 lat, eliminując konieczność indywidualnego archiwizowania tych dokumentów. Taka inicjatywa nie tylko ułatwia zarządzanie dokumentacją, ale także otwiera perspektywę znacznych oszczędności związanych z długoterminowym przechowywaniem dokumentów.

Podsumowanie
Jak można zauważyć, KSeF ma, jak każda rewolucja, swoje dobre i złe strony. Jednak nim przedsiębiorcy zaczną pobierać pożytki z korzystania z KSeF, czeka ich dług droga. Począwszy od wdrożenia systemu w firmie, poprzez nadawanie uprawnień, aż po proces logowania, przedsiębiorcy staną przed wyjątkowym, dotychczas nieznanym wyzwaniem. Kwestie związane z fakturowaniem, uwzględniające błędy na fakturze czy potencjalne awarie systemów, a w rezultacie możliwe kary, stanowią poważny powód do obaw wśród przedsiębiorców.

Niemniej jednak proces przygotowań do wdrożenia w firmach powinien być rozpoczęty jak najszybciej. To umożliwi minimalizację błędów, które mogą być kosztowne dla przedsiębiorców. Staranne przygotowanie pozwoli na skuteczne wdrożenie systemu, umożliwiając przedsiębiorcom efektywny wykorzystanie benefitów płynących ze wdrożenia KSeF.

https://archiwum.rp.pl/artykul/1508789-Wplyw-KSeF-na-praktyki-biznesowe.html

 4. Impreza firmowa bez estońskiego CIT

15 stycznia 2024 | Podatki i księgowość | Klaudia Maślińska

Wydatki poniesione na organizację imprez dla pracowników i zleceniobiorców, a także organizację jubileuszy nie podlegają opodatkowaniu tzw. estońskim CIT. Opodatkowaniu nie będą podlegać także wydatki poniesione na benefity pracownicze. Istotne jest jednak wykazanie, że wydatki te związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Taką opinię wyraził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 października 2023 r. (0111-KDWB.4010. 79.2023.2.AW).

Stan faktyczny
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zgłosiła się spółka korzystająca z możliwości opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (tzw. estoński CIT). Spółka, w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ponosi wydatki na organizację imprez motywacyjno-integracyjnych, organizację jubileuszy, a także finansowanie benefitów (w tym np. finansowania ubezpieczenia medycznego). W organizowanych imprezach motywacyjno-integracyjnych oraz jubileuszach biorą udział pracownicy, zleceniobiorcy, ale również osoby wykonujące na rzecz spółki usługi w ramach umów B2B czy pracownicy tymczasowi. Benefity są natomiast kierowane tylko do pracowników.

Przedmiotowe wydatki obejmować mogą np. koszty usług gastronomicznych, transportowych, hotelarskich, występów artystycznych, koszt specjalistycznych usług związanych z organizacją imprez, czy koszty samych benefitów pracowniczych. Wszystkie wydatki będą odpowiednio udokumentowane rachunkami lub fakturami VAT.

Takie wydarzenia, zdaniem wnioskodawcy, mają skutkować m.in. motywowaniem pracowników, budowaniem relacji, poprawą efektywności i atmosfery pracy czy promowaniem spółki jako atrakcyjnego miejsca pracy. Obchodzone jubileusze spełniać będą ponadto cele reklamowe. W ocenie spółki, wpływają one na zwiększenie przychodu lub zabezpieczenie jego źródła.

Spółka wniosła o potwierdzenie, że ponoszone przez nią wydatki na wskazane wydarzenia są związane z działalnością gospodarczą i tym samym nie podlegają opodatkowaniu estońskim CIT.

Stanowisko organu
Organ przyznał rację wnioskodawcy. Wskazał przy tym, że w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, ustawodawca w katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu wymienił dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z faktem, że w ustawie o CIT brak jest definicji bądź katalogu takich wydatków, organ odwołał się do języka powszechnego, wskazując, że wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą będę te, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W konsekwencji, dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej doszedł do wniosku, że opisane w stanie faktycznym wydatki będą wydatkami związanymi z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Sprzyjają one bowiem poprawie atmosfery pracy, co zwiększa wydajność oraz motywację pracowników do pracy. Takie warunki bez wątpienia przekładają się na uzyskiwane przez wnioskodawcę przychody. Organ podkreślił, że gospodarczym celem ponoszenia takich wydatków jest maksymalizacja zysku osiągniętego z prowadzonej działalności.

Tym samym, wydatki związane z organizacją imprez motywacyjno-integracyjnych, jubileuszy czy finansowaniem benefitów nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem jako dochody z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Komentarz eksperta
Klaudia Maślińska
konsultantka w dziale doradztwa podatkowego Deloitte

To kolejna interpretacja indywidualna wydana przed dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, która wpisuje się w pozytywną dla podatników linię interpretacyjną. Podobne stanowiska znajdziemy przykładowo w interpretacji z 16 lutego 2023 r. 0111-KDIB2-1.4010.762.2022.1.AR) lub ostatnio wydanej z 15 listopada 2023 r. (0114-KDIP2-2.4010.518.2023.1.AS).

Jak słusznie zauważył organ, przepisy ustawy o CIT nie wskazują wprost jakiego rodzaju wydatki powinny zostać uznane na dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Dyrektor KIS w wydanej interpretacji wskazuje, że przy ocenie tego czy dane wydatki są związane z działalnością gospodarczą podatnika można jedynie posiłkować się kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT. Nie należy jednak uznawać, że są to pojęcia tożsame – zakres pojęciowy wydatków związanych z działalnością gospodarczą powinien być odczytywany szerzej, niż wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Nie powinno budzić wątpliwości, że dobra atmosfera w pracy, zadowolenie i motywacja pracowników oraz współpracowników mają istotny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika, a ponadto dodatnie wpływają na osiągane przychody przedsiębiorstwa. Okazją do stworzenia przyjaznych i efektywnych warunków pracy są nie tylko imprezy motywacyjno-integracyjne, benefity pracownicze, ale także prezenty dla pracowników. Wspieraniu tych celów służy zdecydowanie zbliżający się okres świąteczny, w którym pracodawcy mogą odetchnąć z ulgą – wydatki poniesione na organizację firmowych wigilii czy prezentów dla pracowników nie będą podlegać opodatkowaniu estońskim CIT.

https://archiwum.rp.pl/artykul/1508793-Impreza-firmowa-bez-estonskiego-CIT.html

 5. Fiskus musi uważać na kwestionowanie korzyści

10 stycznia 2024 | Administracja – Orzecznictwo | Aleksandra Tarka

W CIT za 2016 r. nie można stosować wobec podatników klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, która weszła w życie 15 lipca tamtego roku.

Wprowadzenie do polskiego systemu prawnego ogólnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, czyli tzw. GAAR od początku budziło wiele wątpliwości. Podatnicy obawiali się jej stosowania i kwestionowali możliwość stosowania jej do skutków czynności sprzed wielu lat. Dziś okazuje się, że korzystanie z niej nie jest też łatwe dla samego fiskusa. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2023 r.

Prawny galimatias
Sprawa dotyczyła określenia wysokości zobowiązana podatkowego w CIT za 2016 r., a spór był pokłosiem sięgnięcia przez fiskusa po przepisy klauzulowe. Urzędnicy doszli do przekonania, że w przypadku spółki może być wydana decyzja z zastosowaniem art. 119a ordynacji podatkowej. W efekcie doszło do przejęcia kontroli przez szefa KAS. Powodem był zespół czynności dotyczących znaku towarowego, zrealizowany za pomocą powiązanych ze spółką osobowo i kapitałowo podmiotów. Ostatecznie szef KAS uznał, że w sprawie doszło do powstania korzyści podatkowej, którą miało być obniżenie zobowiązania w CIT za 2016 r. o ponad 1,3 mln zł.

Spółka nie zgodziła się z taką oceną. Poszła do sądu i wygrała. Najpierw rację przyznał jej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Uznał, że w sprawie kluczowe znaczenie ma art. 7 ustawy nowelizującej z 13 maja 2016 r., dotyczący możliwości zastosowania klauzuli po wejściu jej w życie wobec korzyści podatkowej na chwilę jej uzyskania. Choć zasadniczo WSA zgodził się co do możliwości jej stosowania w sprawie, to zakwestionował sposób określenia korzyści podatkowej będącą skutkiem realizacji zespołu czynności.

W ocenie sądu fiskus w decyzji nie rozróżnił bowiem okresu sprzed 16 lipca 2016 r., wobec którego nie dokonuje się reklasyfikacji czynności, i w odniesieniu do całego 2016 r. dokonał reklasyfikacji czynności na odpowiednią. Tymczasem to, że zobowiązanie powstaje z końcem 2016 r., nie oznacza, że można reklasyfikować czynność w okresie poprzedzającym wejście w życie klauzuli. Nie można więc przyjmować w drodze fikcji prawnej dla potrzeb rozliczenia podatkowego, że przed 16 lipca 2016 r. była realizowana czynność odpowiednia, gdyż oznacza to retroaktywne stosowanie prawa w stosunku do takiej czynności za okres sprzed klauzuli.

Racji fiskusowi nie przyznał też NSA. Nie zgodził się jednak z WSA co do możliwości jakiegokolwiek odrębnego analizowania i ustalania zdarzeń dotyczących uzyskiwania przychodów i ponoszenia kosztów ich uzyskania wpływających na zobowiązanie podatkowe za 2016 r., które miały miejsce przed i po 15 lipca 2016 r. Nie przełożyło się to jednak na rozstrzygnięcie w sprawie. NSA zauważył bowiem, że zobowiązanie podatkowe, przy którego obniżeniu identyfikowana jest w spornym przypadku korzyść podatkowa, stanowi normatywne następstwo obowiązku podatkowego. Dlatego za konieczne uznał rozważenie implikacji co do możliwości zastosowania przepisów o klauzuli do CIT, w sytuacji gdy weszły one w życie w trakcie roku podatkowego, tj. 15 lipca 2016 r.

NSA podkreślił, że sprawa dotyczy podatku dochodowego i związanego z nim obowiązku podatkowego, który obowiązywał pomiędzy 1 stycznia a 31 grudnia 2016 r. Tymczasem zobowiązanie, pomimo iż powstało, czyli zaktualizowało się dopiero z upływem 31 grudnia 2016 r., to dotyczy podatkowoprawnego stanu faktycznego i obowiązku podatkowego, które trwały przez cały 2016 r. i jest jedynie ich normatywnym następstwem.

Liczą się zasady
Sąd zgodził się co prawda, że w świetle art. 7 ustawy nowelizującej przepisy klauzulowe mają zastosowanie do korzyści podatkowej uzyskanej po dniu wejścia jej w życie. Niemniej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za 2016 r. powstaje z upływem ostatniego dnia tego roku podatkowego. I ma ono charakter wtórny do zobowiązania podatkowego, którego jest normatywnym następstwem i dotyczy tym samym wszystkich zdarzeń prawnopodatkowego stanu faktycznego niepodzielnie za cały 2016 r. Z tego powody stosowanie klauzuli do zobowiązania w CIT w 2016 r. oznaczałoby posługiwanie się tą instytucją w sposób retroaktywny.

Takiej wykładni sprzeciwiają się zaś nie tylko reguły dotyczące powstawania obowiązku i zobowiązania podatkowego w CIT, ale także konstytucyjne zasady pewności prawa i zaufania obywateli do państwa oraz stanowionego przez nie prawa. Opierają się one jako dyrektywa wykładni na pewności prawa, rozumianej jako pewien zespół cech przysługujących prawu, które zapewniają jednostce bezpieczeństwo prawne.

Dlatego zdaniem NSA w CIT za cały 2016 r. nie można stosować wobec podatników przepisów klauzulowych, które weszły w życie 15 lipca 2016 r. Wyrok jest prawomocny.

Sygnatura akt: II FSK 620/22

https://archiwum.rp.pl/artykul/1508558-Fiskus-musi-uwazac-na-kwestionowanie-korzysci.html